No to definiujmyż od nowa ten nieszczęsny socjalizm... (A może nie warto? Może nie ma sensu?) No dobra, ale jak? Gdybym był dziennikarzem "Gazety Wyborczej" to bym oczywiście po prostu zaczął tego słowa używać w jakimś całkiem nowym, rewolucyjnym znaczeniu. I tyle. Wykształciuchy by się przestawiły, by nie zostać w tyle. Na tym właśnie, w pigułce, polega ten słynny "monopol lewicy na definiowanie". Ale na szczęście nie jestem takim czymś i dla wykształciuchów nie piszę.
Na nieco wyższym poziomie, mógłbym oczywiście całkiem legalnie powiedzieć, że "u mnie socjalizm to będzie znaczyło to a to", i wszystko by było w porządku. Jak długo bym, oczywiście, używał tego terminu konsekwentnie. Jednak nie byłoby to aż tak piękne, po po co używać słowa znanego z innych znaczeń, skoro można sobie znaleźć inne? A więc, jeśli ogłoszę na przykład, że "kot z jednym okiem fiołkowym a drugim seledynowym będzie się odtąd u mnie nazywał Rdhlku856", to jest to moje absolutne prawo. Jeśli powiem, że "kobieta" to u mnie od dzisiaj będzie powiedzmy "głos kukułki o zmierzchu", to trochę nie tak.
Ale nie o taką definicję "socjalizmu" mi chodzi, to by było zbyt łatwe i już całkowicie niepłodne. Tak samo, wbrew temu, co mi niektórzy zarzucają, nie traktuję w ten sposób pojęcia "liberalizm". Po prostu wiem na jego temat znacznie więcej, niż większość "liberałów" (prawdziwych i takich, którzy bez sensu się za coś takiego uważają), dlatego też lepiej wiem, na czym polega sprawy tej istota. Bo też, moje drogie ludzie, patrząc z pewnego oddalenia, jak ja, widzi się, że w sprawach istotnych - czyli pomijając większe lub mniejsze zadęcie na temat "sprawiedliwości społecznej" i "wolnego rynku" - liberalizm i socjaldemokracja to siostry bliźniaczki. Może nie aż jednojajowe, ale i tak bardzo podobne.
A skąd patrzeć, żeby tak to wyglądało? Na przykład z autentycznego zwierzęcego, tygrysiego konserwatyzmu (nie jakiegoś tam krawat na szyi i zaciśnięte pośladki, z lękiem przed każdą zmianą), czy powiedzmy reakcjonizmu w stylu Dávili. Oczywiście trzeba uważać, by nie przedobrzyć i nie wpaść w monarchizm z Bożej łaski, bo to już by była przesada!
Ja tutaj podejmuję się zdefiniować ten cholerny "socjalizm" tak, by w istocie ta definicja zawierała samo jądro tego, co się przeważnie pod tym terminem rozumie. Ambitne intelektualnie zadanie, ale sądzę że warto. A więc jedźmy!
Socjalizm, tak ja go rozumie dzisiaj przeciętny ktoś, kto się za prawicę w Polsce uważa, to "rozdawnictwo", to "Janosik", to "opieka społeczna" - te rzeczy, czyli że jakiś biznesmen sobie zarobił grubszą forsę na powiedzmy produkcji plakatów propagujących Unię Europejską, albo powiedzmy akcję przeciw homofobii... A teraz mu odbierają, żeby dać tym nieudacznikom! Zgroza! Nie będę tutaj polemizował z intelektualnymi (?) przesłankami do tego oburzenia, bo to piękny temat na całą masę innych tekstów. W każdym razie zgadzamy się chyba, że to właśnie, dziś w Polsce i będąc nieco choćby na prawo od... powiedzmy Polskiej Partii Pracy i Sierakowskiego, ma się na myśli mówiąc "socjalizm".
Czy jest w tym coś dziwnego? Czyżbym twierdził, że socjalizm nie zawsze oznaczał akurat "rozdawnictwo", "wysokie podatki" i "Janosika pod ramię z Robin Hoodem"? Jeśli by tak było, to być może tę definicję dałoby się naprawdę nieco "przesunąć", "skorygować" niejako jej punkt ciężkości. Ale to przecież niemożliwe! A jeśli socjalizm zawsze to było to "rozdawnictwo" to automatycznie jego przedefiniowywanie nie ma cienia sensu!
Zgoda, że by nie miało. Ale "socjalizm", moje drogie państwo, to nie zawsze było akurat "rozdawnictwo"! Nie wierzycie? No to analizujmy po kolei! W PRL był socjalizm, tak? No był, realny nawet. I w tym socjaliźmie było rozdawnictwo? Poniekąd było, choć była też cała masa innych równie istotnych, jeśli nie istotniejszych, rzeczy. Był po prostu raj na ziemi, taka była ta oficjalna wersja. Niestety realny, to fakt, ale raj. Rozdawnictwo... w sumie akurat ono nie rzucało się specjalnie w oczy. Ale dobra - w PRL nawet podatków się nie płaciło, obowiązywała zasada "czy się stoi, czy się leży", prywatna przedsiębiorczość była na marginesie i polegała na piciu wódki z dzielnicowym, ubekiem i szefem POP. Fakt, gospodarczy liberalizm czystej wody to to nie był. Więc uznajemy, że, choć PRL tego "Janosika" specjalnie mocno nie potwierdza, to go z pewnością nie obala.
Dobra, teraz socjaldemokracja. I tutaj zgadzam się absolutnie, że chodzi o rozdawnictwo. A Janosik to w ogóle zbyt piękny patron dla tego czegoś, bo to w końcu był facet z jajami, a ci państwo wręcz przeciwnie. Znam nieźle Szwecję, to wiem, proszę mi uwierzyć! Więc socjaldemokrację uznajemy za wzmocnienie tej teorii, że "naturalną definicją" pojęcia "socjalizm" jest rozdawnictwo i ten nieszczęsny Janosik.
Co teraz mamy? Z pewnością tego dobrego i mądrego jak cholera brodacza Karola Marksa. Czy u niego był socjalizm? Z tego, co mi się kojarzy, to był. Czy było rozdawnictwo? Z tym jakby gorzej... Powiedziałbym, że po prostu, wstyd powiedzieć, nie było. Jasne, nie było też, a może nawet w większym stopniu, wielu rzeczy, które nie tylko wydestylowany liberał, ale i całkiem rozsądny i zdrowy na umyśle człowiek uznałby za pożyteczne, zdrowe i normalne. Ale "rozdawnictwa" jako takiego, u diadi Marksa nie uwidisz. Przykro mi, ale Marksa uznaję za drobny, choć istotny impuls w stronę sensu i potrzeby zredefiniowania (to inne określenie na to prześliczne "przedefiniowywanie") pojęcia "socjalizm".
No a przed Marksem, czy był jakiś socjalizm? Ano był. Tak zwany "socjalizm utopijny". Różne tam falangstery, ludzie jeżdżący na "antytygrysach" i pływający statkami ciągniętymi przez "antywieloryby". Naprawdę uwielbiam tego starego Fouriera (nie tego jednak od przekształcenia, bo ten skurwiel zalazł mi kiedyś za skórę, choć świrem chyba aż takim jak ten drugi nie był). Muszę też kiedyś koniecznie sprawdzić, czy to, co o Fourierze (Charles chyba mu było) pisał Teofil Gautier - że prorokował, iż ludzie będą wkrótce mieli piętnastostopowe ogony Z OKIEM NA KOŃCU!!! - to prawda, czy tylko piekielna złośliwość. Bo tego to nawet Trocki nie wymyślił, choć się facio starał!
Jednak "antytygrys" to nie "rozdawnictwo", prawda? Falangster... Też nie za bardzo. Jakieś tam toalety i stołówki dla pracowników, zakładane - nawet w rzeczywistości, a nie tylko na papierze, jak większość tych pomysłów, z antytygrysami na czele - przez przemysłowca-filantropa Owena (nie pamiętam w tej chwili imienia, ale to znana postać)... To było "rozdawnictwo"? I kto miałby być tym "Janosikiem"? Fabrykant Owen? Żarty sobie państwo robicie!
A więc, wedle mojej oceny, socjalizm zwany utopijnym przeważył szalę w tę stronę, którą tak celnie przewidziałem. Czyli, że ten nierozerwalny związek socjalizmu z Janosikiem i "rozdawnictwem" nie jest wcale aż taki naturalny, a przez to nierozerwalny. Wydaje się zatem, że ten związek, tak mocno nam już wpojony, może być całkiem świeżej daty. Że tym, który tego (nierozerwalnego) ślubu udzielił, może być sam Janusz Korwin-Mikke. Albo powiedzmy Leszek Balcerowicz, czy inny tego typu... Jak to określić? Niech już będzie "geniusz". Geniusz nazewnictwa, inaczej "nomenklatury". Czy teraz z powyższego wynika, że ta definicja jest super i wara od niej, bo się niebo zawali? Czy też właśnie odwrotnie i definicja aż się prosi o przedefiniowanie? Ja przychylam się do tej drugiej opcji.
I to by był koniec odcinka 2. Deo volente będą i następne, na razie i tak się żem wykazał, choć oczywiście do sedna sprawy żem jeszcze nie doszedł.
triarius
---------------------------------------------------
Caeterum lewactwo delendum esse censeo.
niedziela, listopada 11, 2007
Poprzedefiniowywujmy! (1)
Nicolás Gómez Dávila twierdzi, że "Inteligencja w pewnych okresach musi się wyłącznie poświęcić przywracaniu definicji". I miał z pewnością o co najmniej o tyle rację, że w pewnych przykrych, mało wzniosłych, ale za to wielce durnych epokach, pozostawienie definicji samym sobie, to w istocie zostawienie ich na żer wykształciuchów, macherów, kopniętych naprawiaczy świata i ogólnie lewactwa... Nie jest to miła sprawa, a skutki tego, co dokoła wszyscy widzimy - i co, wbrew złudzeniom przed chwilą wymienionych, całej masie ludzi cholernie się nie podoba - dają się w dużej mierze wywieść właśnie z tego, co się obecnie dzieje z definicjami.
Co się dzieje z definicjami, spyta ktoś - głupi, naiwny, udający idiotę, albo po prostu, co też całkiem nie wykluczone, sensowny i porządny człowiek, który się jednak dotychczas takim filozoficznym mędrkowaniem nie zajmował. Ci ostatni też z pewnością wciąż istnieją i warto by im nieco pomóc. Czyli wyjaśnić ważne a trudne kwestie, plus dać nieco broni na spotkania z wykształciuchami, macherami... Całą tą zgrają, którą już wymieniłem, choć lista pewnie nie jest kompletna. (Choćby dlatego, że nie ma tam "michników i tusków tego świata".)
Poniekąd jest to smutne, że naszym zadaniem miałoby być coś tak w końcu jałowego, jak grzebanie się w w bezpłodnych w końcu z definicji (!) definicjach. Ale cóż, jak mówi Eklezjasta: "Jest czas rodzenia i czas zabijania", jest więc z pewnością i czas tworzenia wielkich idei i wielkiej sztuki - a raczej był i minął już dla nas setki lat temu - i czas oskrobywania pojęć z cuchnącej, lepkiej gnidziej substancji (dzięki p. Wierzbicki!), którą niemal wszystko mamy już dokładnie oblepione.
No to definiujmyż te pojęcia! Na pierwszy ogień proponuję wziąć na warsztat pojęcie "socjalizm", które musi być naprawdę niezwykle smakowite, skoro tylu ludzi wyciera nim sobie bez przerwy przysłowiowe gęby. (Przepraszam - "buziuchny"!) "Socjalizm" to dziś anatema praktycznie dla każdego! Nawet rasowy komuch nieprzesadnie za nim przepada, bo gdzież "socjalizmowi" do rzeczy naprawdę wzniosłych i naprawdę rewolucyjnych! "Komunizm", "trockizm", "alterglobalizm"... O ileż to wznioślejsze, o ile potężniej i dźwięczniej brzmi, o ileż więcej emocji budzi!
Dla prawicy zaś, oraz liberałów, którzy są taką akurat prawicą, jak przysłowiowa kozia krtań trąbą (dzięki p. Przybora, za tych parę pańskich dowcipów niemal darowuję panu gnidowatość i ponoć paskudny charakter!). Nie będę się tu wdawał w wyjaśnianie ludziom, w tym liberałom, dlaczego nie są, i nigdy nie byli, żadną prawicą, po prostu to sprawa na inną okazję. Albo raczej na tysiące, Deo volente, okazji. W każdym razie dla dzisiejszej prawicy (a wedle Dávili "jest to jedynie wczorajsza lewica pragnąca w spokoju trawić") "socjalizm" to absolutnie wszelkie odejście od wydestylowanych do najczystszej postaci i przestrzeganych co do kropki zasad tzw. "wolnego rynku".
A także, podchodząc od innej strony, wszelkie zainteresowanie losem ludzi, którzy w systemie tego wydestylowanego, albo jakiegokolwiek zresztą, wolnego rynku, radzą sobie niespecjalnie. Jak i losem ich potomstwa - tym także przyzwoity "antysocjalista" nigdy się nie zainteresuje. Choćby powiedzmy było to 90% polskich dzieci, choćby głodowały, choćby od tego zależała spójność narodu, jego siła - w tym i ekonomiczna, ale także powiedzmy militarna, mogąca stanowić jedyną zaporę przed zaborem i wynarodowieniem... Nic to! Ważne jest, żeby być "prawdziwą prawicą" i z jakimkolwiek "socjalizmem" nie mieć nic wspólnego! Apage Satanas!
Dla zwolenników Korwina oczywiste jest, że lepiej będzie np. wprowadzić system zamordystyczny, niż ustąpić ubogiej i mało urynkowionej "hołocie" w czymkolwiek. Supermanem jest za to ktoś, kto dorobi się miliardów - nieważne czy na "Tańcu z Gwiazdami", czy na "Wielkim Bracie", czy na wydawaniu "Gazownika", czy na wmawianiu ludziom, że nie mogą żyć bez żelu do pięt i operacji powiększania ust! Taki ktoś jest z definicji gwiazdą - wolny rynek to przecież nie tylko najlepszy (jedyny!) regulator ekonomii, ale także najlepszy (jedyny, poza oczywiście opinią Wielkiego Guru) miernik wartości człowieka.
A więc, automatycznie, ex definitione, człek który ma miliardy - nieważne, czy to jego dziadek mu je zostawił, a sam zdobył je np. sprzedając wrogom swój kraj - rynek na takie drobiazgi przecież uwagi nie zwraca i ma rację! - człowiek więc, który ma miliardy jest pół bogiem. Ale co ja mówię!? Pół? Co najmniej trzy czwarte! (Bo całym bogiem, a nawet nieco więcej, jest oczywiście sam Guru.) Idea ludowładztwa nam się nie podoba... Powszechna plebeizacja obyczajów nam się nie podoba... Tęsknimy do zamierzchłych czasów... (Nie, żebym ja sam tych odczuć nie potrafił zrozumieć.) No to zróbmy system hiper-arystokratyczny!
No a jak mielibyśmy wybrać tę arystokrację, spyta ktoś? Co za durne pytanie! Od razu widać, że zadający je to SOCJALISTA! Oczywiście, że Wolny i Niezależny, Samorządny Rynek, jak w każdym innym przypadku zresztą, jest jedyną i bezbłędną odpowiedzią! Udało ci się zdobyć miliardową łapówkę za sprzedaż narodowych interesów? No to uważaj, kiedy korwiniści dojdą do władzy (pęknę ze śmiechu!), to ci za to dadzą popalić - po prostu będziesz człowieku wisiał! Ale już twój synek, równie co ty patriotyczny, tylko powiedzmy poza tym, że szuja, to jeszcze tępy idiota... Aaaaa, ten jak najbardziej może się twymi miliardami cieszyć, jeśli je odziedziczy. No i zapraszamy, zapraszamy w kręgi wpływowej arystokracji... Chlebem i solą zapraszamy!
Tak właśnie zbudujemy silne polskie państwo, tak właśnie mamy zamiar wskrzesić tradycyjne wartości, w tym katolicka religię... Piękne, nie ma co! Piękne i mądre!
No ale mieliśmy definiować, a nawet poprzedefiniowywać (co za słowo!). No to przedefffifi... Definiujmy! Otóż ja jestem w stanie łatwo udowodnić, że cała da definicja socjalizmu, i całe to jej wykorzystanie, to kompletna bzdura i/lub manipulacja. I że niewielkie przesunięcie akcentów, sprawiające, że słowo socjalizm, które obecnie moim zdaniem straciło jakikolwiek w miarę konkretny i w miarę realny sens, wywołałoby nieprawdopodobne wprost przewartościowanie wielu b. istotnych i głęboko zakorzenionych pojęci i przekonań. I na przykład wtedy Janusz Korwin-Mikke (fanfary, werble, chóry starców zawodzą) okazałby się par excellence SOCJALISTĄ! Właśnie on. Właśnie dlatego, że jest tym, kim jest, nie z powodu jakichś tam dodatkowych, mało istotnych spraw.
Ten tekst mógłby w istocie nazywać się "Korwin-Mikke, socjalista". Ale i tak wielu bez sensu zarzuca mi, że mam do Wielkiego Guru jakieś prywatne anse (jest zaś raczej przeciwnie, prywatnie to ja jestem mu za pewne sprawy wdzięczny i go całkiem lubię, to jego polityczna działalność budzi moją furię), więc dałem sobie z tak efektownym tytułem spokój, wybierając zamiast niego to przepiękne dłuuuuugie słowo, które widać.
No a teraz, módlcie się, żebym, Deo volente, dożył następnego odcinka i wyjaśnił Wam, o co w istocie chodzi z tą odnowioną definicją socjalizmu, wedle której patronem rodzinnych socjalistów byłby właśnie Janusz Korwin-Mikke. (A że u mnie realizacja obiecanych dalszych ciągów to raczej wyjątek, niż reguła, modlcie się zatem dla mnie o baaaaardzo długie życie! Chyba, że nie chcecie wiedzieć, ale o to nikogo kto dotąd doczytał przecież nie podejrzewam.)
triarius
---------------------------------------------------
Caeterum lewactwo delendum esse censeo.
Co się dzieje z definicjami, spyta ktoś - głupi, naiwny, udający idiotę, albo po prostu, co też całkiem nie wykluczone, sensowny i porządny człowiek, który się jednak dotychczas takim filozoficznym mędrkowaniem nie zajmował. Ci ostatni też z pewnością wciąż istnieją i warto by im nieco pomóc. Czyli wyjaśnić ważne a trudne kwestie, plus dać nieco broni na spotkania z wykształciuchami, macherami... Całą tą zgrają, którą już wymieniłem, choć lista pewnie nie jest kompletna. (Choćby dlatego, że nie ma tam "michników i tusków tego świata".)
Poniekąd jest to smutne, że naszym zadaniem miałoby być coś tak w końcu jałowego, jak grzebanie się w w bezpłodnych w końcu z definicji (!) definicjach. Ale cóż, jak mówi Eklezjasta: "Jest czas rodzenia i czas zabijania", jest więc z pewnością i czas tworzenia wielkich idei i wielkiej sztuki - a raczej był i minął już dla nas setki lat temu - i czas oskrobywania pojęć z cuchnącej, lepkiej gnidziej substancji (dzięki p. Wierzbicki!), którą niemal wszystko mamy już dokładnie oblepione.
No to definiujmyż te pojęcia! Na pierwszy ogień proponuję wziąć na warsztat pojęcie "socjalizm", które musi być naprawdę niezwykle smakowite, skoro tylu ludzi wyciera nim sobie bez przerwy przysłowiowe gęby. (Przepraszam - "buziuchny"!) "Socjalizm" to dziś anatema praktycznie dla każdego! Nawet rasowy komuch nieprzesadnie za nim przepada, bo gdzież "socjalizmowi" do rzeczy naprawdę wzniosłych i naprawdę rewolucyjnych! "Komunizm", "trockizm", "alterglobalizm"... O ileż to wznioślejsze, o ile potężniej i dźwięczniej brzmi, o ileż więcej emocji budzi!
Dla prawicy zaś, oraz liberałów, którzy są taką akurat prawicą, jak przysłowiowa kozia krtań trąbą (dzięki p. Przybora, za tych parę pańskich dowcipów niemal darowuję panu gnidowatość i ponoć paskudny charakter!). Nie będę się tu wdawał w wyjaśnianie ludziom, w tym liberałom, dlaczego nie są, i nigdy nie byli, żadną prawicą, po prostu to sprawa na inną okazję. Albo raczej na tysiące, Deo volente, okazji. W każdym razie dla dzisiejszej prawicy (a wedle Dávili "jest to jedynie wczorajsza lewica pragnąca w spokoju trawić") "socjalizm" to absolutnie wszelkie odejście od wydestylowanych do najczystszej postaci i przestrzeganych co do kropki zasad tzw. "wolnego rynku".
A także, podchodząc od innej strony, wszelkie zainteresowanie losem ludzi, którzy w systemie tego wydestylowanego, albo jakiegokolwiek zresztą, wolnego rynku, radzą sobie niespecjalnie. Jak i losem ich potomstwa - tym także przyzwoity "antysocjalista" nigdy się nie zainteresuje. Choćby powiedzmy było to 90% polskich dzieci, choćby głodowały, choćby od tego zależała spójność narodu, jego siła - w tym i ekonomiczna, ale także powiedzmy militarna, mogąca stanowić jedyną zaporę przed zaborem i wynarodowieniem... Nic to! Ważne jest, żeby być "prawdziwą prawicą" i z jakimkolwiek "socjalizmem" nie mieć nic wspólnego! Apage Satanas!
Dla zwolenników Korwina oczywiste jest, że lepiej będzie np. wprowadzić system zamordystyczny, niż ustąpić ubogiej i mało urynkowionej "hołocie" w czymkolwiek. Supermanem jest za to ktoś, kto dorobi się miliardów - nieważne czy na "Tańcu z Gwiazdami", czy na "Wielkim Bracie", czy na wydawaniu "Gazownika", czy na wmawianiu ludziom, że nie mogą żyć bez żelu do pięt i operacji powiększania ust! Taki ktoś jest z definicji gwiazdą - wolny rynek to przecież nie tylko najlepszy (jedyny!) regulator ekonomii, ale także najlepszy (jedyny, poza oczywiście opinią Wielkiego Guru) miernik wartości człowieka.
A więc, automatycznie, ex definitione, człek który ma miliardy - nieważne, czy to jego dziadek mu je zostawił, a sam zdobył je np. sprzedając wrogom swój kraj - rynek na takie drobiazgi przecież uwagi nie zwraca i ma rację! - człowiek więc, który ma miliardy jest pół bogiem. Ale co ja mówię!? Pół? Co najmniej trzy czwarte! (Bo całym bogiem, a nawet nieco więcej, jest oczywiście sam Guru.) Idea ludowładztwa nam się nie podoba... Powszechna plebeizacja obyczajów nam się nie podoba... Tęsknimy do zamierzchłych czasów... (Nie, żebym ja sam tych odczuć nie potrafił zrozumieć.) No to zróbmy system hiper-arystokratyczny!
No a jak mielibyśmy wybrać tę arystokrację, spyta ktoś? Co za durne pytanie! Od razu widać, że zadający je to SOCJALISTA! Oczywiście, że Wolny i Niezależny, Samorządny Rynek, jak w każdym innym przypadku zresztą, jest jedyną i bezbłędną odpowiedzią! Udało ci się zdobyć miliardową łapówkę za sprzedaż narodowych interesów? No to uważaj, kiedy korwiniści dojdą do władzy (pęknę ze śmiechu!), to ci za to dadzą popalić - po prostu będziesz człowieku wisiał! Ale już twój synek, równie co ty patriotyczny, tylko powiedzmy poza tym, że szuja, to jeszcze tępy idiota... Aaaaa, ten jak najbardziej może się twymi miliardami cieszyć, jeśli je odziedziczy. No i zapraszamy, zapraszamy w kręgi wpływowej arystokracji... Chlebem i solą zapraszamy!
Tak właśnie zbudujemy silne polskie państwo, tak właśnie mamy zamiar wskrzesić tradycyjne wartości, w tym katolicka religię... Piękne, nie ma co! Piękne i mądre!
No ale mieliśmy definiować, a nawet poprzedefiniowywać (co za słowo!). No to przedefffifi... Definiujmy! Otóż ja jestem w stanie łatwo udowodnić, że cała da definicja socjalizmu, i całe to jej wykorzystanie, to kompletna bzdura i/lub manipulacja. I że niewielkie przesunięcie akcentów, sprawiające, że słowo socjalizm, które obecnie moim zdaniem straciło jakikolwiek w miarę konkretny i w miarę realny sens, wywołałoby nieprawdopodobne wprost przewartościowanie wielu b. istotnych i głęboko zakorzenionych pojęci i przekonań. I na przykład wtedy Janusz Korwin-Mikke (fanfary, werble, chóry starców zawodzą) okazałby się par excellence SOCJALISTĄ! Właśnie on. Właśnie dlatego, że jest tym, kim jest, nie z powodu jakichś tam dodatkowych, mało istotnych spraw.
Ten tekst mógłby w istocie nazywać się "Korwin-Mikke, socjalista". Ale i tak wielu bez sensu zarzuca mi, że mam do Wielkiego Guru jakieś prywatne anse (jest zaś raczej przeciwnie, prywatnie to ja jestem mu za pewne sprawy wdzięczny i go całkiem lubię, to jego polityczna działalność budzi moją furię), więc dałem sobie z tak efektownym tytułem spokój, wybierając zamiast niego to przepiękne dłuuuuugie słowo, które widać.
No a teraz, módlcie się, żebym, Deo volente, dożył następnego odcinka i wyjaśnił Wam, o co w istocie chodzi z tą odnowioną definicją socjalizmu, wedle której patronem rodzinnych socjalistów byłby właśnie Janusz Korwin-Mikke. (A że u mnie realizacja obiecanych dalszych ciągów to raczej wyjątek, niż reguła, modlcie się zatem dla mnie o baaaaardzo długie życie! Chyba, że nie chcecie wiedzieć, ale o to nikogo kto dotąd doczytał przecież nie podejrzewam.)
triarius
---------------------------------------------------
Caeterum lewactwo delendum esse censeo.
Subskrybuj:
Posty (Atom)