sobota, stycznia 04, 2014

Jeszcze nieco o ekonomii, i o teoriach spiskowych też

Pod ostatnim moim "wpisem" (choć to słowo wydaje mi się nieco lekceważące dla tak poważnych blogasków jak mój) napisałem komęta, w którym wyraziłem interesującą myśl, której sobie przedtem nie zwerbalizowałem. Ponieważ "moralne starzenie się" (jak to się określa w technice) blogaskowych komętów jest błyskawiczne, a czas ich "moralnego życia", logicznie, bardzo krótki, więc może uwiecznię ową myśl we "wpisie".

Komęt ten traktowało ekonomii. Rzekłem w nim, że ekonomia jest oczywiście ogromnie ważna w naszym ziemskim życiu, ale... (Ważna jest, i ja wcale nic innego nie twierdzę. Moje spory z czcicielami "wolnego rynku" wynikają z całkiem innych względów.) No właśnie - ale! Jeśli bowiem zdefiniujemy "ekonomię" jako kwestię WSZELKICH zasobów i WSZELKIEGO dostępu do nich,  to naprawdę niewiele rzeczy z naszej ziemskiej egzystencji umknie spod tej definicji.

Wtedy można by, z pewną wprawdzie przesadą, rzec że "wszystko jest ekonomią". Tyle że, jeśli "wszystko" jest, no to całe to pojęcie przestaje być naprawdę istotne. Jeśli ktoś z przekonaniem będzie głosił, że "wszystko jest ekonomią", to oznaczać będzie jedynie, że chce życie sprowadzić do kwestii zasobów i dostępu do nich. Co oczywiście dałoby się zrobić, ale trochę jednak na zasadzie tych siedemnastu mopedów przykrytych płachtą, które udają słonia.

To taki mój, wymyślony niemal pół wieku temu, przykład na dziwne definicje, pod które potem podciąga się rzeczywistość. Co czasem może się nawet jakoś tam udawać, tyle że nie całkiem i ze sporymi kosztami. Religia, patriotyzm, instynkt macierzyński, ciekawość świata, duch przygody... Są to rzeczy, obiektywnie i realnie występujące w świecie i w ludzkim życiu, które jednak, jak mi się widzi, w kategoriach nawet tak szeroko pojętej "ekonomii" mieszczą się dość słabo.

To jednak nie jest jeszcze największy problem z definicjami i podejściami do ekonomii. Moją definicję sam sobie ad hoc sformułowałem, bez żadnego szukania w sieci czy książkach, ale sądzę, że nawet i zawodowi ekonomiści by się z nią, w sumie, zgodzili. Jakoż i wielbiciele, oraz natchnieni teoretycy, "wolnego rynku". By się zgodzili, no bo jak się można nie zgodzić - zasoby i ich podział...

Jeśli ekonomia ma być ważna i ceniona przez laików, to czym innym mogłaby się zajmować? To byłby koszmarny pijar, gdyby nagle ekonomiści zaczęli głosić, że ich dziedzina zajmuje się na przykład "robieniem wykresów pokazujących relację popytu, ceny i podaży w różnych sytuacjach".

A jednak... A jednak, kiedy się z takim ekonomistą czy czcicielem rozmawia - CAŁA ekonomia nagle zostaje sprowadzona do popytu, podaży i ceny. Do krzywych Laffera i paru inych tego typu genialnych odkryć. Jest oczywiście w tym także (a jakże!) praca i konsumpcja. W liberaliźmie, jaki by on nie był, trudno jest z kimś rozmawiać przez godzinę, choćby całkiem prywatnie, i żeby te słowa nie padły. Albo jakieś ich homologi. (Teraz wyszedłem na homofoba. A to przecież choroba... Chory jestem, ludzie!)

A jednak, jeśli mówimy o zasobach i dostępie do nich, to przecież najważniejszą i od razu wstępną kwestią jest KTO MA, CZYLI KTO MOŻE SOBIE DYSPONOWAĆ... Prawda? No i kwestia druga, zaraz automatycznie pojawiająca się po niej: dlaczego to coś ma ten akurat ktoś i nikt mu tego nie zabiera? Naprawdę śmieszne są rozmowy o zasobach i dostępie do nich, jeśli się na te kwestie oczy przymyka!

Kiedyś tak z pewnością nie było - ludzie stosowali się do różnych religijnych tabu i tak dalej, ale nie wygłupiajmy się - te czasy dawno minęły, a zresztą wtedy nie było nic takiego jak, rzekomo naukowa, ekonomia.

Więc albo mamy te tabu, a wtedy co jest złego w Świętej choćby Inkwizycji, albo nawet w starotestamentowym Jehowie, albo też mamy naukę, w której żadnych irracjonalnych tabu niet', więc chowanie głowy w piasek i udawanie, że "ludzkość wspólnie, ach, dąży do świetlanej przyszłości, więc kto ma jest bez znaczenia, a gdyby ktoś jednak o to pytał i miał wątpia, to bolszewik!", to nadużycie.

Nie - oczywiście że nie ma najmniejszego znaczenia, kto tym pociągiem do Ziemskiego Raju jedzie salonką, kto kieruje lokomotywą, kto przestawia zwrotnice, a kto czepia się rozpaczliwie bufora albo balansuje cały czas na dachu. Jeśli masz co do tego wątpliwości... Wiadomo - bolszewik!

Niektórzy próbują nam lansować tego typu "prawicowość", ale dla mnie to tylko lewacka ściema, zapewne wprost agenturalna. No i jeszcze w tym komęcie postawiłem tezę, że właśnie takie widzenie świata dałoby się zdefiniować jako LIBERALIZM. Definicji liberalizmu można by stworzyć sporo, a wiele z nich byłoby użytecznych i wartościowych, ale jedną z nich byłoby właśnie coś takiego, że (że nieco ten swój cytat z komętu rozwinę): 
Liberalizm dałoby się zdefiniować jako ideologię programowo ignorującą owe "tygrysiczne" kwestie w ekonomii - czyli kwestię kto ma, oraz kto, i w jaki sposób, pilnuje, żeby nie zmieniło właściciela. LIBERALIZM REALNY to by było takie coś, co takie właśnie widzenie świata ze wszelkich sił i programowo NARZUCA swym ofiarom.
 Wydaje mi się to całkiem sensowną, i dość nawet błyskotliwą, myślą.

* * *

Pisałem ostatnio o Coryllusie - Gabrielu Maciejewskim. Nawet sobie z niego nieco pożartowałem (bo i faktycznie z tym rapierami w bramach ostro pojechał), wiec może nie zostanę posądzony o jakiś nowy kult jednostki, jak bywało ze Spenglerem. Mogę więc, mam niepłonną, powiedzieć coś jeszcze.

Trochę w tym swoim tekście ("wpisie") pooceniałem te Coryllusa teorie na temat skrytobójstw. I mogło wyglądać, że mi się one nie podobają. Jednak wprost przeciwnie! Mimo tego, że na przykład akurat śmierć króla Francji Henryka II w wyniku rany odniesionej w turnieju wydaje się jednak nieszczęśliwym... (Tak się mówi. W istocie to dla jednych nieszczęśliwym - dla innych z pewnością wprost przeciwnie. I TEGO właśnie uczy nas Coryllus! Wcale nie żartuję!) No - wypadkiem...

Pisałem o jego (Coryllusa, nie św.p. Henryka) "programowej paranoi" i "programowym poszukiwaniu teorii spiskowych". Ale ja naprawdę sądzę, że to nie jest wcale zła metoda. Może gdyby się WSZYSCY nią zajmowali, to by nie było za dobrze. A nawet na pewno by nie było. Jednak w obecnej leberalnej atmosferze, gdzie lew z barankiem, powszechna miłość i pokój, z automatycznym zamykaniem oczu na drony i wybuchowe kamizelki, żeby tylko na tym poprzestać - takie podejście jak Coryllusa jest bezcenne.

U niego, można by zażartować, choć to by wcale nie było dalekie od prawdy - niemal nikt ważny nie umiera własną śmiercią. Na pewno w licznych przypadkach jednak własną śmiercią wielu z tych ludzi poumierało i Coryllus w tych konkretnych przypadkach nie ma racji, ale i tak - samo to poszukiwanie przyczyn dla których ktoś kogoś miał interes utrupić... Plus poszukiwanie sposobów, jakimi ewentualnie mógłby tego dokonać... Naprawdę uważam za bardzo cenne!

Szczególnie zaś, jak już wspomniałem, cenne jest to w tej zgniło-pedałkowato-eunuszej atmosferze, jaką nam stręczą i jaką nas otumaniają nasi kochani... Jakby ich nazwać... Liberalni i miłujący cały świat... Niech będzie "przywódcy". I autorytety moralne. Nie zapominając o tzw. "artystach". Chyba się rozumiemy.

Bardzo mi się podoba takie podejście, że jak ktoś ważny umiera, to OD RAZU zaczynamy się zastanawiać cui prodest i czy to by się JEDNAK, MIMO WSZYSTKO, nie dało zrobić. Utrupić znaczy. Denata. Wiele rzeczy w historii nigdy do końca nie zostanie zresztą wyjaśnionych, więc takie nastawienie - choć w niektórych konkretnych przypadkach może prowadzić na manowce, o czym zresztą i tak najczęściej nigdy się obiektywnie nie przekonamy - jest w mojej opinii płodne, zasadne i jak najbardziej sensowne. 

Zawsze od czegoś trzeba zacząć, więc ja proponuję - za Coryllusem - żeby zaczynać właśnie od takich rzeczy. Zresztą jak niby nawet najlepszy historyk powiedzmy wieku XVI mógłby obiektywnie i z dostateczną dokładnością ocenić, jaki procent ważnych ludzi umierało wtedy własną śmiercią, a ilu zostało zamordowanych? 

Nie ma takich możliwości i nigdy ich nie będzie. A więc sposób, w jaki widzi to Coryllus wydaje mi się równie dobry, jak optyka każdego innego, z zawodowcami włącznie. Nawet z tymi niegłupimi i naprawdę fachowymi. (Wiem co mówię, otarłem się o uniwersytecką historię, i nie tylko to.) To że tamci mają ewentualnie jakiś dyplom i jakiś "ściśle naukowy" dorobek też o niczym w tym przypadku nie przesądza. 

Oni mogą być znakomitymi fachowcami w swojej WĄSKIEJ z konieczności (życie jest krótkie itd., a poza tym są i inne ograniczenia, o których by długo) specjalności, ale ilości politycznych skrytobójstw w danej społeczności w określonej epoce nie mają po prostu jak ocenić. (Nie mówiąc  już o tym, że, z określonych przyczyn, o których by długo, spora część, o ile nie większość, dzisiejszych humanistów to durnie, i to sprzedajni.) 

Tak samo jak ze Spenglerem (toutes proportions gardées, bo nie uważam Coryllusa za równego Spenglerowi, siebie też zresztą nie) - nigdzie nie jest powiedziane, że wykształcony "laik", stosując inną, nową i rewolucyjną metodę, oraz inne, rewolucyjne, podejście, nie jest w stanie na wiele bardzo istotnych tematów powiedzieć więcej i mądrzej od zawodowców. Oczywiście - nie ma właściwie kryteriów, które by pozwoliły obiektywnie osądzić, jaką to ma wartość. 

To jednak dotyczy w sumie CAŁEJ humanistycznej wiedzy (o czym lemingi najczęściej nie mają pojęcia i na tym żerują moralne autorytety, by the way), więc tak czy tak musimy sobie radzić bez tego typu szczudeł. I to by było to co chciałem rzec. Dzięki za uwagę, uważajcie na siebie i na lewaki w bramie!

Zapomniałem wspomnieć o jednej z najważniejszych rzeczy, o których zamierzałem mówić. O tym mianowicie, że skoro prawdziwa i uczciwa ekonomia zawiera także, o ile nie przede wszystkim, kwestie posiadania i utrzymywania porządku, w którym to posiadanie się (kiedy się akurat nie zmienia) nie zmienia, to nie da się po prostu oddzielić ekonomii od reszty! Kwestie porządku i jego utrzymywania - a chodzi o porządek społeczny i polityczny przecież - to polityka. Z dodatkiem ewentualnie kwestii militarnych i tak dalej.

A więc - tak jak "wolny rynek" ma sens JEDYNIE jako pewien intelektualny model, ponieważ inaczej nie da się po prostu obiektywnie oddzielić "wolnego rynku" od całej reszty życia społecznego - tak samo "ekonomia" nie daje się w istocie obiektywnie od niej oddzielić. Dlatego też budowanie na niej wielkich konstrukcji, mających doprowadzić Ludzkość (ach!) do ziemskiego raju, jest bez sensu.

triarius

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz