czwartek, stycznia 21, 2016

No dobra - podwiążmyż zatem te zaległe ogony... (1)

Introductio

Bez problemu rozumiem ludzi, których wnerwia moje częste przypominanie, dlaczego na tym blogasie jest tyle figlasów, językowych akrobacji, dlaczego połowa tekstu przeważnie w nawiasach...

I z czego bierze się ta masa zaplątanych i porzuconych wątków - niczym luźno wiszące ogony, których nikt nie raczył litościwie podwiązać, czy choćby ozdobić kokardką. Zgoda - te moje tłumaczenia mogą być nudne, i w porywach mogę się nawet komuś kojarzyć z (niezwykle elokwentną) gwiazdą baletu.

Tym niemniej takie zjawiska tutaj występują, i to obficie, ja sobie z ich istnienia w pełni zdaję sprawę, w pewnym stopniu mnie to nawet lekko męczy, a powody tych zjawisk istnienia są, jakby nie było, istotne. (Teraz Amalryk zamyka oczy, a my wymieniamy... Nie, tym razem wam daruję.)

W każdym razie wymyśliłem sobie, że napiszę wpisa, w którym powiem, o co mi chodziło w paru moich poprzednich kawałkach - zanim, swoim zwyczajem, albo zacząłem się literacko zabawiać, albo też po prostu dany temat zostawiłem i sobie poszedłem. No więc dziś, choć z opóźnieniem, zawiązujemy ogony trzem moim wcześniejszym kawałkom, o których upośledzeniu pamiętam.

* * * * *

Wąsy i podkoszulki

To już było ze dwa lata temu, panował nam wtedy Bronisław Nieszczególny, pieszczotliwie zwany Bulem, a główna myśl tego tekstu - zanim zaczęliśmy naśladować japońską klasykę literacką sprzed tysiąclecia - była b. prosta.

Chciałem rzec, że moim skromnym jedną z głównych funkcji Bula jest kompromitowanie Polaków i Polski za granicą. B. prosta myśl i tyle tego tam miało być. (A było to jeszcze sporo przed "szogunem" i skakaniem po krzesłach!)

Miałem to uzupełnić stwierdzeniem, że w przypadku tamtych dwóch poprzednich Bolków (tego oryginalnego i tego z golenią), kompromitowaie też było robione, ale raczej jako miły bonus, niż sama istota sprawy. Inaczej z Bulem.

Oczywiście Bul, z punktu widzenia swoich mocodawców, miał też parę innych zalet - jak to przyprawianie patriotów i ludzi obdarzonych jakimś gustem o wrzody żołądka czy zawały - jednak kompromitowanie za granicą wydaje mi się jego najmocniejszą stroną. (Tamto drugie było jednak wcześniej GŁÓWNYM właśnie zadaniem Urbana.)

* * *

O patyczkach i płatkach śniadaniowych

Tu już tak prosto nie będzie. Faktem jest, że zanim uwiodła mnie wizja oszalałego wieprza udającego szczerozłote Pędolino, oraz zachwyconych tym widokiem korwiniątek, kurczowo ściskających w łapkach swe zwiędłe fujarki, podczas gdy gąsek nikt nie pilnuje, miałem do napisania sporo całkiem głębokich myśli - tylko teraz, gdybym je chciał tu wszystkie należycie przedstawić, miałbym nowy tekst, i to całkiem długi...

Jednak spróbujmy zasygnalizować te myśli, a może kiedyś jeszcze je sobie porozwijamy. Więc do napisania natchnęła mnie (ach!) jakaś taka gadka na zachodniej telewizji, że oto w USA przypada nieprawdopodobna ilość więźniów na głowę, i że ci więźniowie wywodzą się w dziwine ogromnym procencie z paru konkretnych mniejszości. Co akurat jest absolutną prawdą.

I tak przyszło mi zaraz do głowy, że przyczyna może być taka - m.in. taka, bo oczywiście nie ma tu jednej przyczyny - że masa ludzi po prostu nie wytrzymuje tej liberalnej "wolności wyboru" - tych siedmiuset rodzajów płatków śniadaniowych w jednym markecie...

I absolutnie żadnych jednoznacznych, łatwych do pojęcia, kryteriów, sugerujący który z nich wybrać... I że dla takich ludzie proste, zgrzebne życie w pierdlu może być, mimo wszystko, znośniejsze. Bardziej zgodne z tym, do czego nas Mama Natura przystosowała.  

No a jeszcze zanim trafią do piedla, ci ludzie też nieprzesadnie entuzjastycznie reagują na syreni śpiew liberalizmu i jego słodkie obietnice ziemskiego zbawienia za cenę zapier... pieprzania jak dziki osioł w otępiającej robocie, autokastracji i zaciskania pośladków 24/7.

Ta myśl musi być dla większości ludzi w liberaliźmie wychowanych i w nim na codzień żyjących szokująca, heretycka, obrazoburcza... Listę epitetów móżna by dowolnie wydłużać... A jednak sądzę, że naprawdę coś w tym jest i prosiłbym o poświęcenie temu, bez uprzedzeń, chwili głębokiego zastanowienia.

To, że Murzyni, Latynosi, imigranci, i te biedne resztki, które pozostały z pólnocno-amerykańskich Indian, wiodą prym wśród więźniów, dalej tę moją hipotezę potwierdza. Ardreyem jadąc (a w każdym razie naszą własną, tygrysiczną pracą na bazie i w duchu Ardreyizmu): my, czyli biała ludność pochodząca z Europy, szczególnie północnej, przez setki albo i tysiące lat przystosowaliśmy się do zapieprzania po korporacjach, wstawania na budzik i cieszenia się, że mamy taką cudowną wolność - w postaci milionów gatunków płatków śniadaniowych właśnie.

Podczas gdy różne inne osobiste wolności, takie, które żywo przemawiają do tych "bardziej pierwotnych" ludzi - dla nas nie tylko stanowią już jałową abstrakcję, ale także, w wyniku setek lat ewolucyjnego wychowania, religii itd., sama o nich myśl stanowi już dla nas anatemę.

Azjaci zresztą, których społeczeństwa w znacznej mierze wyewoluowały na ryżowych poletkach, mają to samo, albo nawet znacznie mocniejsze. I to widać - zarówno po korporacjach, jak i po pierdlach (gdzie ich. Azjatów znaczy, w USA mało).

My - białasy i ci "żółci" - pomyślimy o czymś takim kontrowersyjnym, jakimś nie-takim rodzaju wolności, to potem przez trzy noce nie możemy spać, moczymy się w nocy, jąkamy się na odprawach pracowniczych, czy w szkole przed tablicą... Itd. Więc szybko przestajemy.

Takie to były te moje myśli i (sorry Amalryk!) książkę bym chyba mógł napisać rozwijajac ten temat, ale na razie to tyle. Jednak mi galopujące wieprze, Pędolino i korwinięta nie dali skończyć. Acha, byłbym zapomniał - tytułowe "patyczki" to te, z których jest skonstruowany liberalny model człowieka.

Ten model, którym się oni od zawsze posługują i do którego nas pracowicie upodabniają. Taki człowiek z patyczków -  w odróżnieniu od ardreyiczno-tygrysicznego (o Spenglerze nie zapominając) człowieka, będącego jednak ŹWIERZĘCIEM... Może i obdarzonym nieśmiertelną duszą, na pewno nie jakąś nutrią czy stułbią będący, ale jednak, w ziemskim, materialnym wymiarze, jak najbadziej b. specyficznym gatunkiem ssaka...

Więc taki patyczkowy liberalny stworek po prostu UWIELBIA mieć "wolność wyboru", polegającą właśnie na tym, że dadzą mu przed nos miliony rodzajów płatków śniadaniowych, a on będzie z nich "w nieskrępowany sposób" wybierał. Żadna autentyczna biologiczna istota jednak takich sytuacji nie lubi, i to mówiąc b. oględnie.

Bardzo poważne marketingowe badania w tej sprawie - a są tu zaangażowane MILIARDY dolarów, więc, co by o tym poza tym sądzić, to nie są werdykty w rodzaju tych, czy homo jest po prostu zdrowe, czy też właśnie najzdrowsze ze wszystkich.

Nie, ludkowie rostomili! - to zawsze hiper-profesjonalna robota, choćby przeważnie cele i rezultaty wydawałyby się nam trywialne! No i te rezultaty mówią właśnie dokładnie co innego, niż leberały za pomocą swoich patyczków chcą nam wmówić.

Mianowicie to, że setki rodzajów dostępnych płatków budzą wprawdzie zainteresowanie, a nawet (jeśli to miliardy) sensację, ale mało kto wtedy cokolwiek kupuje! (Wiecie o tym, czciciele "wolnego rynku" out there?) No więc o to w sumie tam chodziło i teraz wreszcie mamy to odklepane.

(A tak całkiem na marginesie, to wymyśliłem sobie kiedyś opowiadanie o takim hiper-liberalnym świecie, gdzie gość przed odkręcniem kranu w swoim mieszkanku sprawdza aktualną cenę wody od każdego dostawcy, oraz dowiaduje się u którego z nich ostatnio wykryto w tej wodzie cjanek, a u którego pałeczki tyfusu.)

* * *

Mieliśmy jeszcze wrzucić na warsztat b. niedawny mój kawałek pod tytułem Król Lew a sprawa polska, ale tam też jest sporo do opowiadania, więc, zgodnie z ustaloną tu od wieków tradycją, zostawimy to sobie na jakiś inny raz.

Być może nawet do tego czasu przypomnimy sobie o jakichś innych luźnych i dopraszających się o dokończenie ogonach. Albo ktoś nam przypomni i podsunie, gdzie kokardki na ogonie jeszcze brakuje, a byłoby z nią fajnie. Tak?

c.d. być może jeszcze n. (któż może to wiedzieć?)

triarius

2 komentarze:

  1. Tak z ciekawości, kto jada płatki śniadaniowe? Fakt, czytałem w Kapitale, można przeżyć na płatkach owsianych i śledziu, raz to zdarzyło i.e. 2 tygodnie i bez śledzia, ale to było 45 lat temu.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie wiem kto, ale ktoś chyba jada. Albo co najmniej kupuje. Skoro je sprzedają. Chyba że to nie są "płatki śniadaniowe", tylko coś innego... A co, pomyliłem się i to nie płatki?

      No to podstaw sobie pod to... "Podpaski z wbudowaną pozytywką" (ileż przeróżnych melodii można by tuaj!), albo powiedzmy "pigułki przeciw trzęsieniu ziemi". Wielkiej różnicy nie będzie, bo tu chodzi tylko o nadmiernie wielki wybór, którego żadna żywa istota w istocie nie lubi.

      Bez śledzia, ale z wódką? Nie znam się - ryb nie ruszam, wódka dla mnie może nie istnieć. U mnie "w zdrowym ciele...", a nie żeby jakieś śledzie! ;-)

      Pzdrwm

      Usuń