Jak łatwo rozpoznać Państwo Niepoważne? (Przykład Tygrysizmu w działaniu) 4

2.4 Państwa niepoważne do kwadratu

Powie ktoś: "Co to za obsesje, że każdy sąsiad to potencjalny wróg i napastnik? Przecież to kompletna brednia!" Co my mu na to odpowiemy? Może coś w tym duchu, że skoro żaden sąsiad nas nie ma możliwości napaść, to po co w ogóle ta armia, a w szczególności te czołgi? Że ktoś z drugiego końca świata nas napadnie, to już, mam nadzieję, sobie uświadomiliśmy, że to bardzo mało prawdopodobne. Nie w ten sposób, żeby czołgi tutaj potrafiły dużo nam pomóc. Czyli co? Ew. jakieś naloty, wojna hybrydowa, zielone ludziki, imigranci na granicach... Ale po co wtedy nam te czołgi?

Na to on, że: "Dzisiejsza armia to nie po to, żeby się bronić przed sasiadem, tylko żeby, w ramach powinności sojuszniczych (ach!) wykonywać różne tam misje." No to się pytam, co w takim razie z sąsiadami, no i znowu - po co nam jakaś armia, skoro jakieś policjantki o wiele lepiej tych tam Afganów spacyfikują, cukierkami, głaskaniem po główkach itd.? Po pierwsze, zdecydowanie wciąż nam bajają, że armia przed kimś nas broni, więc przed kim właściwie? A po drugie, skoro już jakaś obrona jednak jest konieczna, to jak to ma konkretnie teraz wyglądać?

My robimy te tam "misje", czyli pacyfikujemy różnych takich od nas odległych, którzy nam nigdy żadnej krzywdy nie zdołali zrobić (może by i chcieli, tego nie ustalimy, ale zrobić nie zrobili), a z wdzięczności jakieś obce bohaterskie oddziały nas przed tym Putinem... (Powiedzmy to wreszcie, że to akurat nasze najkonkretniejsze CZYSTO MILITARNE zagrożenie, Bratnia Pomoc to jednak sprawa bardziej zawikłana, i niestety właśnie dlatego się to w ten sposób robi). Tak?

No i w naszym konkretnym przypadku w tej epoce będzie to NATO, czyli naprawdę US of A. No dobra, a gdyby tak spytać... (Fakt, całkiem niekonwencjonalnie, bo nikt do tego w taki sposób nigdy nie podszedł i w ogóle to niesamowita fopa, ale mówimy o polskiej niepodległości, więc co nam tam ew. fopa.) A ilu to wedle Szan. Oponenta to US of A tych swoich żołnierzy byłoby gotowe stracić w obronie jakiejś Polski, zanim tam się zrobi takie coś, jak w czasach Wietnamu i bractwo się stąd w krótkich obcugach w domowe pielesze ewakuuje? 

No? Postawi ktoś na tysiąc? Nie? Ja też w taką liczbę nigdy nie uwierzę. Stu choćby? Ja im naprawdę źle nie życzę, amerykańscy żołnierze wciąż, mimo że sam kraj już raczej przestał, budzą moją sympatkę, ale mówimy o sprawach życia i śmierci. (No a wariant "hiper-optymistyczny", hłe! hłe!, to by bylo coś z Kuklińskiego. Czyli oni naprawdę, z takich czy innych przyczyn - stawiam na "obrona serca Zachodu" - walczą, a to przez zarzuceniem Polski taką ilością taktycznej broni A...Z, że nawet bez pomocy tych z prawa (jak się stoi twarzą do mapy) by okazało się dość, by Polska wyparowała, a przecież tamci też nie będą próżnować! Miła perspektywa? Współpracownikowi Jaruzela wystarczyło to kiedyś, by się zbuntować, wam nie?)

Powie ktoś z ręką na sercu, że z przekonaniem wierzy, iż po zabiciu przez kogoś (i raczej wiemy, kto to może być w pierwszej kolejności) dziesięciu ichnich żołnierzy, USA dalej będzie nas broniło? Czy raczej znajdzie fajny pretekst do zawarcia pokoju, jakby się to oficjalnie nie nazywało - w końcu chodzi tylko o jakąś Polskę, a nie o prawdziwe dolary! Zdradzali już sojuszników nie raz, nas także, a czym była Jałta, że spytam? Oddali niedawnemu sojusznikowi Hitlera pół Europy z całą ludnością, a mieli wtedy nad kacapią miażdżącą przewagę, z monopolem broni jądrowej, gotową mobilizacją i odpowiednimi nastrojami wśród tej podarowanej ludności. No i co? Wstydzą się tego choćby teraz? Nie! Rozmawiam czasem z takimi na Fejzbukach i wspomnienie o Jałcie, z nazwaniem tego "zdradą sojuszników", uważają za cholerny nietakt i wrogą propagandę.

No więc - zakładając, że jakieś armie, a nie tylko policjantki z lizakami i takie tam, są jeszcze w tej szczęśliwej epoce potrzebne, nawet (?) krajom takim jak Polska, w sensie tak mało dziś bojowym... To nas właściwie w podzięce za te nasze użeranie się z różnymi egzotycznymi, co wcale się do gumy do żucia i Coca-Coli wyraźnie nie palą, do "Tańca z gwiazdami" chyba wciąż też nie - naprawdę obroni? Skoro nie my sami? A jak możemy liczyć na tzw. "sojuszników" to wystarczy, w naszej skromnej opinii, chwilę się zastanowić. (Wyłaczając na chwilę telewizje i odkładając "patriotyczną" prasę.)

Tak że, w mojej skromnej opinii, w tym odcinku zmiażdżyliśmy argument, że nie obrona kraju osobiście, tylko "misje pokojowe" i liczenie na wdzięczność tych, którzy z tych misji mają, lub mieć się spodziewają, WYMIERNE I KONKRETNE KORZYŚCI (w odróżnieniu od nas, poza takim drobiazgiem, że nasze niezwyciężone wiarusy jednak czują pewne zagrożenie i niedogodności, a tak to by było cholernie kosztowne harcerstwo i tyle). Więc, jeśli całkiem nie gonię w piętkę, należy dobitnie stwierdzić, że taka postawa, to nie żadne "państwo niepoważne", tylko "państwo niepoważne co najmniej do kwadratu". Śzan. Publiczność się zgodzi?

OK, jeszcze, Deo volente, mamy do wykonania jedno zadanie - nie będę ukrywał, że to najbardziej kruche ogniwo naszego wywodu... Chodzi mi o kwestię tego, czy kupowanie uzbrojenia od potencjalnego (żadnego sąsiada o złe zamiary nie podejrzewam, ale życie to jednak nie piękna bajka!) to rzecz mądra, czy nie do końca. Tu mogę się nawet i mylić, choć nie sądzę, mogę też znaczenie tej sprawy znacznie przeceniać... Zgoda, jednak chyba parę istotnych spraw sobie tutaj wyjaśniliśmy, albo przynajmniej postawiliśmy w roli problemów und zagwostek. Dobre i to, jak na parę szybkich wpisów na niszowym blogasku!

triarius

P.S. Wspomniał ktoś o obronie granic? Że do tego niby wojsko jest nam potrzebne? Jak dzisiaj z tą Białorusią? Fakt, sprawdza się tam nasza armia i jest cudownie skuteczna, skoro wszyscy oficjele oficjalnie mówią, że najgorszą rzeczą byłoby zastrzelenie kogoś! Jeśli zastrzelenie jest wykluczone, to nie powinno tam być nawet śladu armii - proste! Ci ludzie, @#$% mać, forsują nasze państwowe, narodowe, krajowe granice! "Co Putin chce w ten sposób wykazać?", zachodzą nasi mędrcy w głowę. A czy nie to aby, że nasze granice i nasza "suwerenność" to sprawy absolutnie bez najmniejszego znaczenia? I masa rzeczy, które z tego bezpośrednio wynikają? A znaczenia to faktycznie nie ma poza propagandą dla "prawicowych" lemingów oczywiście. Tych co i "pandemię" łykają. A teraz wychodzimy pojedynczo, znacie już chyba procedury!

Powiem wam, bo nikt inny tego za mnie nie zrobi...

Muszę sam, bo niestety nikt inny wam tego nie powie... Otóż, jak wszyscy wiemy, najlepszym sprawdzianem dla różnych tam teorii, koncepcji, hipotez i wizji świata jest zdolność przewidywania na ich podstawie przyszłych wydarzeń. Tak? (Liberał powie, że "zdolność zarabiania na ich podstawie grubej forsy", ale tak mogło być kiedyś, a jeśli liberał mówi to jeszcze dziś, to dowodzi kompletnego rozbratu z elementarnym poczuciem rzeczywistości.)

No i ja twierdzę, że nie ma w dziedzinie teorii, wizji świata i intuicji nic, co by się dało porównać z Tygrysizmem Stosowanym i waszym oddanym. Po prostu! Zobaczcie sobie na przykład, jak się kończy mój tekst sprzed pół roku pt. "Żegnaj włochaty pustynny wielorybie!" (nie mogę dać linka, bo ta wewnętrzna wyszukiwarka mi z jakichś powodów nie raczy działać, Gugiel widać ma wznioślejsze cele, niż przyzwoicie działający blogspot).

I poszukajcie sobie, jeśli zdołacie, tego mojego nagranka sprzed półtora roku, które powinno być w sieci pod nazwą Piotrek.mp3 (Adaś się niezbyt popisał dając mu taką nazwę), a do którego linek zamieściłem tutaj w takim poście, co się zwał chyba... "Tygrysizm wkracza w XXI wiek". (Sam tytuł oczywiście raczej żartobliwy.) Tam jest o tych sprawach szerzej, choć o wiele mniej konkretnie, niż w tym poprzednim, wielorybim, tekście.

O co mi chodzi, do czego właściwie piję? Chodzi mi o to (pomijając język giętki), że od bardzo dawna przewiduję - i tylko od czasu do czasu wam o tym mówię, żeby się nie powtarzać itd. - że fixum dyrdum (jak mawiała moja babcia) tej naszej/nienaszej zachodniej cywilizacji w jej zdychającej fazie jest uczynienie i z chłopa, i z baby, czegoś pośredniego i absolutnie bezpłciowego. I to coś koniecznie MUSI, zdaniem miłościwie nam panujących, posiąść ziemię, być jako gwiazdy na niebiesiech, jako piasek w morzu...

Te rzeczy. Od dawna jestem przekonany, że kastrowanie - w tym szerokim sensie - i likwidowanie różnic między płciami to będzie OSTATNIA RZECZ, jaką, sztywniejącymi palcami, będzie ta @#$%^ nasza/nienasza cywilizacja próbować robić. Zanim wyda ostatnie cuchnące tchnienie, a z nią niestety w mrok przeszłości na wieki wieków odejdzie sporo niezłych rzeczy. Sami wiecie.

Książkę bym już chyba potrafił napisać wypełnioną przemądrymi rozważaniami dlaczego tak się właśnie dzieje - a hipotezy mam przeróżne: od naturalnych zapędów nieograniczonej przez nikogo biurokracji, po lewacki gnostycyzm (of course świecki), od mądrości Szkoły Frankfurckiej (też oczywiście lewizna, ale do potęgi), po samą osobistą naturę tych eunuchowatych zer, które wiatry Historii wyniosły nam globalnie do żłobu... Jednak to może kiedyś, czyli niemal na pewno nigdy. (Może kiedyś jakiś drobny fragment tych rozważań w blogaskowej formie. Jak się ładnie pomodlicie i mi tu pokomętujecie.)

Która to sprawa ma swoje rozliczne macki i powiązania, bo np. teza, którą żem (o dziwo!) zdołał kiedyś, musi być z 30 lat temu, wyczytać w Svenska Dagbladet (żadnym przecież tygrysicznym medium, a obecnie online jest to po prostu żenada), że mianowicie: "Każda funkcja, zawód czy stanowisko parszywieje i traci na prestiżu w miarę jego feminizacji" (oczywiście z wyłączeniem pielęgniarek, zakonnic, dużej części nauczycielek, żon, matek, i tym podobnych kobiecych ze swej natury zajęć, w tym paru dość rozrywkowych), po kolejnych 30 latach mojej obserwacji świata wydaje mi się słuszniejsza, niż kiedykolwiek.

(Nie jest to atak na obecną Panią Premier, choć faktycznie facet by mi na takim stanowisku pasował lepiej. Tyle że to jest sprytne taktyczne posunięcie w obecnej obrzydliwej, politpoprawnej atmosferze, zaś sama Pani Premier na razie mile mnie zaskakuje, mimo... Nie powiem czego, żeby nie dawać amunicji lewiźnie.)

"Równouprawnienia" mamy w każdym razie z każdym dniem więcej i więcej, prawda? W amerykańskich siłach zbrojnych jest już ponoć 16 procent kobiet (czy jak to nazwać)... No i, biorąc te sprawy bez klapek na oczach i liberalnych złudzeń - kiedy USA ostatnio NAPRAWDĘ wygrały jakąś wojnę? Do końca - militarnie i POLITYCZNIE? Przecież nie drugą światową, bo Sowiety Stalina okazały się zaraz potem dla nich wrogiem groźniejszym, niż Niemcy Hitlera, szczególnie od kiedy Amerykanie dali sobie wykraść bombę jądrową.

Korea? Co najwyżej połowiczne zwycięstwo i połowiczna, co najmniej, klęska. Wietnam to wiadomo. Afganistan, Irak - niby to się wciąż jeszcze dzieje, ale bez żartów, skończy się jak zawsze. Poza Wojną Rozporkową, czyli Clintona napaścią na Serbię, ostatni prawdziwy militarny sukces USA to chyba odebranie Kuby i Filipin Hiszpanii na początku XX w. No nie, pierwszą wojnę światową mogę, a nawet muszę, im przyznać. Ale to i tak dawno było.

Nie twierdzę oczywiście, że wszystkie te cudowne "sukcesy" dzielnych Jankesów wynikają z feminizacji ich sił zbrojnych, ale bardzo wątpię, by ta feminizacja im w jakikolwiek sposób militarnie, czy politycznie zresztą, pomagała. Raczej im ona szkodzi, i to na sporo różnych, czasem b. pośrednich, sposobów, a do tego wiąże się, idąc niejako w pakiecie, z innymi podobnymi genialnymi "rozwiązaniami", które im także, moim skromnym, szkodzą.

Ale co to dla nich - ważne są "wartości", czyli m.in., jeśli nie po prostu przede wszystkim, "równouprawnienie". Zwykłe normalne kobietki siedzą cicho, więc trzeba robić na rączkę rozwrzeszczanym frustratkom nieokreślonej płci, domagającym się różnych rzeczy w ich imieniu. I te sprawy. (Naprawdę mógłbym to analizować przez parę dni i mam masę fajnych hipotez, ale to temat ogromny, niemal jak teatr tego tam gościa.)

No więc odnajdźcie sobie - mimo wszystkich ew. trudności - te ostatnie zdania z mojego tekstu o wielorybie. Warto! Sam tamten tekst był dziwną, amorficzną, co chwilę się wykolejającą gawędą szlachecką, ale w sumie był to tekst poważny i zawierał sporo myśli, które są w tych podłych czasach zarówno aktualne, jak i oryginalne, nie mówiąc już niebezpieczne. I, choć moje libijskie wspomnienia miały chyba swój nieuchwytny wdzięk, wszystko w sumie zmierzało tam do tego podsumowania w ostatnich kilku zdaniach.

No i teraz, przed chwilą, przeczytałem ci ja na pasku telewizji BBC, że oto: "USA otwiera wszystkie militarne funkcje dla kobiet". Czyli Marines, Navy SEALS, Rangers... Myśliwce... Itd. itd. Mniejsza już z tym, jak tam będą rozwiązywać problemy tamponów i takich spraw - choć to interesujące, czy każdy żołnierz będzie musiał je mieć w swojej osobistej mini-apteczce, wraz z morfiną i plastrem na odciski, czy będzie tu dopuszczona jakaś segregacja...

Mniejsza z tym, jak tam będzie z chcicą i jej różnymi skutkami... (Wibrator w każdej żołnierskiej apteczce? W końcu nerwicowa ciągotka w USA szaleje. Kosztem jednego magazynka, czy może tabletek przeciwbólowch? Zakładam w tym przypadku oczywiście, choć nie mam do tego większych podstaw, że to będą kobiety-kobiety, a nie jakieś takie dziwne...)

No i najważniejsza sprawa: co z seksistowskimi dowcipami w ogniu walki? W miejscu pracy wojaka, jakby nie było. Gdzie będą one zgłaszane, kto będzie rozstrzygał o winie i jakie będą za to kary? Zgodnie z militarnymi tradycjami w karą za poważne przestępstwo w obliczu wroga musi to chyba być doraźne rozstrzelanie - no bo co można z takim wtedy zrobić? Zabronić mu oglądania telewizji? Tylko jak na to zareagują koledzy? I jak to wpłynie na przyszłą rekrutację?

I nie wspomnę nawet co takie Państwo Islamskie zrobi z taką babską komandoską, co im jakąś krzywdę uprzednio zrobiła, jak ją dorwie, a z pewnością kiedyś takie dorwie, i to nie jedną. I jak wtedy lud amerykański, wraz z reszta świata, zareaguje. Stawiam tezę, że mniej więcej tak, jak na migawki filmowe z Wietnamu, tylko o wiele szybciej.

No ale co znaczy życie i cnota jakiejś tam "komandoski", choćby nawet miała coś nie tak z hormonami i zamiast zupę mężowi, a dzieciom nosy, wolała... Cóż to znaczy wobec Postępu?! I cóż wobec Postępu znaczy kolejna żałośnie przerżnięta przez Najpotężniejszą Armię Świata wojna? Przecież nie pierwsza i nie ostatnia.

Dla nas najważniejsze jest to, że Tygrysizm Stosowany znowu okazał się najlepszym ze wszystkich Niezłomnym Orężęm w Walce o Lepsze Jutro. (Łał!) Nie mającym żadnej absolutnie konkurencji. To mało? Czy może jednak warto wykrzyknąć Alleluja i ze wzmożonym wysiłkiem zabrać się za UTYGRYSIANIE swojej osoby i otoczenia!? Że spytam.

(Po latach: to końcowe proroctwo o feminiźmie nie było jednak w tekście o Wielorybie, tylko w innym z tamtej epoki.)

triarius


P.S. A teraz grzecznie wracamy do lektury Ardreya.

Rzecz o trzystrzałowych automatach i długoogoniastym kuzynie leminga

Kiedy Paul Vunak w roku 1988 został zaangażowany do stworzenia systemu walki wręcz dla Navy SEALS i przybył do ich jednostki w stanie Virginia, dowiedział się, że standardowy karabin na wyposażeniu tych elitarnych oddziałów ma w trybie automatycznym blokadę, pozwalającą na oddanie jedynie trzech strzałów za jednym naciśnięciem spustu. Zdziwił się i spytał dlaczego? Na co otrzymał odpowiedź, że w innym przypadku żołnierze wystrzeliwaliby błyskawicznie całe magazynki bez większego sensu.

W którym to stwierdzeniu jest sporo prawdy, jeśli np. się wie, że w Wietnamie na jednego zabitego wroga wypadało coś koło 51 tys. sztuk wystrzelonej amerykańskiej amunicji. A Brytyjczycy, ze swoją niewielką zawodową armią, dopiero niedawno wprowadzili jako standard karabiny automatyczne. Przedtem długo oceniano tam, że dobrze wyszkolony żołnierz poradzi sobie z bronią półautomatyczną (czyli jeden strzał na jedno naciśnięcie spustu), będzie o wiele staranniej celował, a problemy z zaopatrzeniem w amunicję, b. istotne i niełatwe do rozwiązania, zostaną ograniczone.

Paul Vunak jednak nie był zachwycony otrzymaną odpowiedzią, a nawet się nieco obruszył. "Jak to jest?", wykrzyknął, "To wy kontrolujecie broń, czy też broń kontroluje was?" I stwierdził, że faktycznie potrzeba dla tych elitarnych oddziałów stworzyć nowy system walki wręcz - i to nie dlatego, by walka wręcz była na współczesnym polu bitwy aż tak realnie potrzebna, bo i nie jest - tylko właśnie dlatego, że znakomicie się ona nadaje do oddziaływania na psychikę żołnierza. Jeśli się to odpowiednio inteligentnie zaplanuje.

Czyli na przykład właśnie do rozwiązywania tego typu dziwnych problemów, jak to z owym ograniczeniem do trzech strzałów w trybie "automatycznym" - i to przecież nie dla jakichś wystraszonych i niedoszkolonych poborowych, tylko dla zawodowców, i to nie byle jakich, bo członków jednej z najbardziej elitarnych jednostek na świecie!

(Problem kto kim dzisiaj kieruje  - w sensie, czy to my sterujemy maszynami i różnymi tam niesamowitymi systemami, czy też może to one bardziej już sterują nami - to w ogóle b. ciekawa i niepokojąca kwestia, ale raczej historiozoficzna, i my sobie ją zostawimy na jakiś inny może czas. Deo volente oczywiście.)

No i z tych m.in. dylematów powstał Rapid Assault System, w skrócie R.A.T. Wszelkie skojarzenia z długoogoniastym kuzynem pospolitego mieszkańca naszych pól i lasów - leminga - jak najbardziej uprawnione. Szczur, bo o nim tu mowa, champion inteligentnego przetrwania, jest nawet godłem tego systemu.

Systemu, w którym, obok samych technik i sposobików, dość w sumie typowych dla współczesnych militarnych systemów walki wręcz (których przodkiem i wzorem jest niemal zawsze brytyjski system "Combatives" z drugiej wojny światowej, choć R.A.T. jest bardziej złożony i wyrafinowany, ponieważ tutaj szkoli się nieco dłużej, niż te parę godzin, które poświęcano na wyszkolenie agenta w tamtych czasach) - mamy specjalne metody i ćwiczenia na rozwinięcie zdolności dowolnego i świadomego przechodzenia pomiędzy trybem chłodnej kalkulacji i rozważnego działania, niezbędnym w wielu fazach walki wręcz (choć bynajmniej NIE TYLKO walki wręcz!), i dziką, niepohamowaną furią, zimną (excusez le mot) żądzą mordu, cholernie przydatną w innych fazach.

W tym celu, znaczy w celu wytworzenia tej zdolności przełączania się i w ogóle kontrolowania takich stanów własnej duszy, w systemie R.A.T. istnieje cała masa ćwiczeń, z których większość, jeśli nie wszystkie (wszystkie, z tego co pamiętam, z tych, z którymi ja się dotąd w praktyce zetknąłem) jest jakąś formą naparzany pomiędzy dwoma, albo, przeważnie, większą ilością ludzi.

Albo np. że jeden drugiego wali i dodatkowo obraża, a tamten sobie spokojnie stoi i się uśmiecha, a na sygnał rzuca się na wroga z morderczym zamiarem. Choć do morderstwa chyba zbyt często nie zachodzi, bo to nie jest aż, w ćwiczebnej wersji, do tego stopnia pójście na całość, ale daje przedsmak tego, jak się owe stany, owe tryby, w sobie czuje, i jakieś tam wstępne umiejętności tym sterowania.

Po co ja o tym wszystkim mówię? A czemu nie? Nie, serio - wydaje mi się, że to jest niezły początek do inteligentnej (wreszcie i na odmianę) rozmowy na temat emocji, histerii, zimnego wyrachowania... Walki jako takiej, nie wykluczając patriotycznej i narodowej... O innych sprawach, bardziej fizycznych i, w pewnych sytuacjach, także bardziej "praktycznych, już nie wspominając.

Albo więc będzie (Deo volente) jakiś dalszy ciąg i/lub jakaś dyskusja pod, albo będę miał chyba prawo uznać, że to com napisał trafiło na podatny grunt w sercach i korze mózgowej Szan. Publiczności, i żeśmy sobie w sumie tę, ważną, jak sądzę, kwestię wyjaśnili. Teraz więc, P. T. Publiczności, piłka jest po waszej stronie kortu!


triarius