Jerum! Jerum, pani Popiołkowa!

Nie wiem co tu się dzieje, ale od paru dni mam na tego, nieżywego przecież już właściwie, blogasa (kto nie rozumie o co mi chodzi, niech sprawdzi co i na jakim poziomie pisałem kiedyś, a co teraz, albo przez rok nic!), że może zacznę znowu poczuwać się do pisania. Mam nawet kilka fajnych tekstów głowie, nabrzmiałych zarówno przedziwną aktualnością, jak i Tygrysiczną głębią. (Fakt, że większość wejść z jednego kraju za granicą.)

Wprawdzie pisanie za darmo, kiedy byle zblatowany z tym czy innym okupantem pętak cum idiota z tego żyje i robi za gwiazdę intelektu, mało mnie bawi, ale... Ludzie - aż tyle wejść?! Z tym trzeba coś zrobić! No to na razie, skoro już spłodziłem nowy wpis, linek do mojej wirtualnej księgarenki: https://triariuspublishing.com co ona gościnnie waletuje na mojej stronce, gdzie też ostatnio nic nowego, ale kto wie, kto wie... Ta stronka to https://arnalta.com (cywilizowani ludzie Zachodu powinni wiedzieć skąd ta nazwa). Wszystko przed nią jeszcze przecież, n'est-ce pas? A wy, ludkowie moi rostomili, opanujcie się! Pójdźcie na odmianę poczytać o skocznych Małyszach, przewrotnych Jandach, jak myć ręce. i jacyśmy to jacy-tacy - dumny i niepokonany naród, ach! (Bo grzecznie nosimy kowidowe podpaski. "Wszyscy jesteście bohaterami!", jak było mówione w reklamie.)

Nie, wygłupiam się - przyłaźcie tutaj całym hurmem i pilnie czytajcie! Najlepiej zresztą te dawne szpęgleryczno-ardreiczne kawałki. Na tamtych gości i tamtą tematykę nie marnujcie ani sekundy, błagam! Może ja naprawdę, żeby wam wynagrodzić, zacznę nie tylko znowu pisać, ale nawet pisać na poziomie znanym sprzed lat, albo i - jako żem naprawdę teraz mądrzejszy, a dr. Alzheimer wciąż się bezskutecznie tylko napręża - jeszcze wyższym. Chu nołz, co nas jeszcze czeka?

triarius

Z Tabaką w Rogu Wśród Elit i Innych Cesarzy

Donald Tusk wręczył Adamowi Małyszowi tabakę i mózg Komorowskiego na patyku. Małysz aluzję zrozumiał w lot i odezwał się na oczekiwanym przez rozmówcę poziomie.

* * * * *

Mało kto wie, że kiedy Goci opadli cesarza Walensa pod Adrianopolem (rok 378 po Chrystusie) i mieli go zabijać, poprosił on ich o chwilę zwłoki, aby mógł, jak to sam wyraził, "spuścić się do tej oto ampułki, którą sobie tutaj przygotowałem".

Goci, być może zaskoczeni niezwykłą prośbą, wyrazili zgodę, naciskając jednak, że "cała ta sprawa musi się odbyć naprawdę bardzo szybko, bo chcemy sobie jeszcze nieco tych wschodnich Rzymian pomordować, rozumie pan cesarz".

Wszystko odbyło się bez kłopotów, a wręczając wypełnioną (aż) do połowy ampułkę, cesarz wyraził życzenie, by "dzięki niej żyć wiecznie, a jeśli się coś urodzi, dajcie mu proszę imię Bolens, bo ja zawsze się chciałem nazywać Bolens, a nie żaden Walens, bo to głupio, a w ogóle to szkoda, że w naszym języku nie ma ę..."

"Dobra, dobra", przerwał mu z szacunkiem największy i najbardziej krwiożerczo wyglądający Got. "Daruje pan cesarz, ale nie mamy czasu. Najpierw, za pańskim łaskawym przyzwoleniem, zabijanie, a potem reszta." Jak powiedział, tak też i zrobił, a pomogli mu pozostali.

Co dalej działo się z ampułką? Największy i najbardziej krwiożerczo wyglądający (to drugie zresztą miał zaraz potwierdzić) oddał ją swej matce, bo akurat miała imieniny, a jemu brakowało czasu by jej coś lepszego kupić. Na ampułce, żeby nie zapomnieć co to takiego, przykleił był kawałek taśmy klejącej, na której niemal nieczytelnymi kulfonami napisał gockim alfabetem: "Bolek ssyn cysaża Wałęsa". Nie całkiem jak należy, ale do nauki nigdy nie miał głowy.

Matka naszego Gota wkrótce podarowała ampułkę swej najlepszej przyjaciółce. Była to bezdzietna wdowa, która bardzo pragnęła syna. Kłuła się wprawdzie bez przerwy wrzecionem, krew tryskała na ściany - ale rezultatem były wyłącznie Calineczki, a ona koniecznie chciała właśnie syna. Sporego, rumianego i z wąsami. Skorzystała więc z zawartości ampułki, która tak szcześliwie wpadła jej w ręce... I jej modlitwy zostały, krótko mówiąc, wysłuchane. Miała syna, laudate Dominum!

Przenosimy się teraz o 1600 lat w przód i zdrowy kawał na północ. Z pewnością zaskoczę moich Czytelników, ale wiele wskazuje na to, iż potomstwem w prostej linii owej cesarskiej ampułki i gockiej wdowy jest owych 54 Bolków, którzy, jak nam to swego czasu ujawnił pewien Niekłamany Autorytet, działali na przełomie lat '70 i '80 w Gdańskiej Stoczni im. Lenina w charakterze agentów SB.

triarius
---------------------------------------------------
Czy odstawiłeś już leminga od piersi?

Od Małysza do Wielgusa

Ten blog ma już do siebie parę linków z bardzo szacownych i popularnych stronek, więc nie ma rady - trzeba co pewien czas coś tu napisać, nawet jeśli życie goni w inną stronę, a melancholijna natura sufluje, że to i tak nie ma cienia sensu...

Wymyśliłem sobie nawet, już całkiem dawno zresztą, wspaniały tytuł, którego szkoda by było zmarnować. Chciałem napisać o tym, a przy najmniej od tego zacząć, jakie to absurdalne wrażenie zrobiło na mnie, kiedym niedawno usłyszał entuzjastyczny głos sportowego sprawozdawcy, ogłaszającego, że "zawody wygrał dwudziestojednoletni Niemiec" (a może nie Niemiec, tylko jakiś inny podbiegunowy Papuas, tyle, że miał wygrać Małysz, a jeśli już nie, to przecież i tak musi być entuzjazm, bo sponsorzy zapłacili a głupia publika entuzjazmu oczekuje). Potem miało być o stanie umysłów i innych takich mniej-uchwytnych cech naszego ludu, oraz to co zawsze, czyli utyskiwanie na komunę (że nie było wieszania i te rzeczy), na przesiąknięcie całej tej RP nr 3,02 ubectwem (tu idealnie pasowały ostatnie rewelacje na temat Przewielebnego Agenta Wielgusa), na "europę" wraz z lewactwem (że nas zalewa i wkrótce strawi do reszty).

Tego jednak nie będzie. Chyba, że się samo napisze, bo piszę - jak często zresztą - metodą "gawędy szlacheckiej", czyli niemal swobodnego toku skojarzeń. (Co do tych skojarzeń, to mam nadzieję, że skutek jest nieco inny, niż w przypadku nudziarzy w rodzaju Joyce'a, i nie tylko w kwestii ogólnoświatowego aplauzu i płynących z tego zaszczytów cum profitów).

Właśnie wymyśliłem, że ten FANTASTYCZNY tytuł mogę wykorzystać w całym cyklu artykułów, a teraz skończyć i zobaczyć, jak wygląda na blogu moja mordka.

A więc do następnego! Czyli, jak to się mówiło w świecie "Kajtka Majtka i Koka" - c.d.n.

Psia mać, jednak pisanie takich głupotek potrafi nieco poprawić humor. Nawet jeśli ktoś był takim autodestukcyjnym kretynem, że nie ma za sobą dwudziestu lat współpracy z bezpieką (jak Przewielebny i z pewnościa spora część pozostałej rodzimej Elity), ani nawet dwudziesu lat w partii-podnóżku-PZPR (jak Guru naszych kochanych ultra-liberałów, o czym zresztą dowiedziałem się ze zdziwieniem dopiero b. niedawno), więc jest nikim i nawet na żadną placówkę do Chile (mimo znajomości narzecza) go nie wyślą...