piątek, maja 30, 2014

Państwa i bantustany

Ostatnio był jakiś zamach wojskowy w Tajlandii, prawda? Nie śledzę, o Tajlandii wiem niewiele (więcej od przeciętnego inteligenta o tajskim boksie, znacznie mniej o przebranych za kobiety męskich kurwach), jednak coś mnie w tej sprawie uderzyło.

Otóż tego typu aktualne polityczne wieści dochodzą do mnie albo z rozimych "prawicowych" blogów, albo też z zachodnich telewizji, co je mam w pakiecie. (Lewackie one wszystkie i w większości wciąż dostają służbowego orgazmu na temat "Europy".)

No i w tych właśnie telewizjach - BBC, France Internationale (tutaj szczególnie owe ojro-orgazmy), CNN... (Mógłbym chyba włączyć też Fox News, niby o wiele bardziej od CNN "prawicowe", ale po co, skoro ich "prawicowość" to "wolny rynek", Izrael i reszta dzisiejszych "amerykańskich wartości"?) Więc na tych telewizjach sporo mówili o tym zamachu w Tajlandii i związanych z tym sprawach, ale...

Coś mnie tam uderzyło, choć niby, jak się zastanowić, to do bólu oczywiste, więc nie powinno. To mianowicie, że tam był ten zamach, a nikt nie tylko nie dokonał bratniej pomocy, ale nawet do jej dokonania nie nawoływał. Niesamowite! Potrafiłby ktoś sobie taką sytuację wyobrazić w Polsce?

Nie żebym nawoływał do zamachu, nie żebym chwalil zmachy... Albo ich brak zresztą... W ogóle, jak rzekłem, nie bardzo kojarzę kto tam w tej Tajlandii ma teraz rację i jest mi to dość obojętne. Ale jednak fakt, że tam nikt im bratniej pomocy nie udzialał - ba! Nawet nią nie groził, nawet do niej nie wzywał... Przecież nawet sankcjami im chyba nie zagrożono... Daje do myślenia!

Zastanawiałem się ostatnio faktycznie sporo nad kwestią bantustanów i poważnych państw (terminologia St. Michalkiewicza), no i tak mi jakoś wychodziło, że ta różnica ma wiele wspólnego z tym, czy dane państwo... żeby to państwem okreslić, dla uproszczenia... ma broń jądrową, czy też jej nie ma.

I niewątpliwie jest to kryterium bardzo istotne, z którego masa istotnych rzeczy wynika. Jednak, jak się okazuje, nie jedyne. Tajlandia, z tego co kojarzę, broni jądrowej wciąż nie ma. Nie jest to nawet kraj specjalnie ogromny, nie jest też aż tak specyficzny, jak wiadomo kto. A jednak! Daje do myślenia i zachęcam do się nad tym zastanowienia! Musi boks tajski też ma swoje znaczenie w takich sprawach - no bo chyba nie (straszna myśl!) te pedały w kiecach i inne mało smaczne tamtejsze zjawiska?

I niech mi tu nikt nie wyjeżdża z matrioszką Jaruzelskim i jego "stanem wojennym"! Polska wtedy z całą pewnością krajem suwerennym nie była, więc to w ogóle nijak się z poruszanym tu problemem nie wiąże. Wiąże się natomiast z szeroko od czasów niepamiętnych międloną kwestią tego, czy dzisiaj jeszcze może istnieć jakaś suwerenność, a już szczególnie suwereność nienajwiększych krajów.

No i okazuje się, że, choć nic tu oczywiście nie jest całkiem czarne ani całkiem białe, to jednak różnice w tej suwerenności - pomiędzy np. taką Tajlandią i taką Polską - wciąż są ogromne. Tak znaczne, że bez wielkiego uproszczenia dałoby się stwierdzić, iż Tajlandia (jakby tam w niej nie oceniać słodycz życia, rozkosze konsumpcji i stan "praw człowieka") JEST krajem suwerennym, Polska natomiast na jej tle...

Polska natomiast wymaga masy propagandzistów w stałym pogotowiu i ogromnych środków, by przekonać miejscowych (żeby na nich się tu skupić), iż bratnia pomoc, mniej czy bardziej perspektywiczna, to nic złego, a raczej wprost przeciwnie. I że cała ta "suwerenność" to jakiś wybryk chorego mózgu i w ogóle zło wcielone. No, z oczywistym wyjątkiem suwerenności paru, mniej lub bardziej sąsiednich, mniej lub bardziej tropikalnych, krajów, ale z całą pewnością to nic dla Polski.

I tak się to toczy...

triarius

środa, maja 28, 2014

O naturalnej selekcji wśród tubylców i paru innych sprawach

"Wśród tubylców naturalna selekcja wyeliminowała już dawno ludzi na tyle nierozsądnych, aby na ryk lwa uciekać na oślep w ciemność, porzucając swoje ogniska i broń."

Powyższe to cytat z bardzo interesującej, bardzo też "ardreyicznej" (jako uzupełnienie jednak, nie jako ekwiwalent), książki pani Elizabeth Marshall Thomas "Plemię tygrysa: koty i ich świat". Książka i Wiedza 1996 (amerykański oryginał wydany w 1993). Polecam!

* * *

Myśl mocno przewrotna, ale niepozbawiona. (Moja własna. Poza tym, że oczywiście prosta parafraza znanego stwierdzenia Piłsudskiego.) Przewrotne, zgoda, da się zinterpretować głupio i błędnie, ale to naprawdę nie jest niewarte przemyślenia...

Kto nie szanuje własnych urzędników, będzie szanował cudzych.

* * *

Ludziom się wydaje, że aby coś istotnie zmienić, podreperować kraj (choć w przypadku nieszczęsnej Polski podreperowanie nie wystarczy, tu chodziłoby o ratowanie) trzeba albo najpierw wybrać potrawy z gotowego menu, albo też coś nowego wymyślić. Moim zdaniem to jest błąd! Tak naprawdę, jeśli serio chce się coś w położeniu własnego ludu czy tego typu sprawach zmienić, to trzeba zacząć od ustalenia tego z czego jesteśmy gotowi ZREZYGNOWAĆ.

W sensie - te przykłady są absolutnie arbitralne, bo w tej chwili mówimy jedynie o NAJOGÓLNIEJSZEJ zasadzie - np. dostatku, bezpieczeństwa, bycia słodkim i powszechnie kochanym, dobrej o nas opinii tu czy tam... No i może najbardziej: z jakich jesteśmy gotowi zrezygnować ZŁUDZEŃ!

Naprawdę warto i nad tym chwilę pomyśleć.

* * *

A co z gwałceniem prostytutek? Nie będziemy kończyć? Cóż, naprawdę nie wiem. Z jednej strony ten temat wydaje mi się wciąż fascynujący i wart poważnego potraktowania - wraz ze wszystkimi pobocznymi temacikami, które nam tak zgrabnie przy tej okazji (prawda?) się pojawiły - z drugiej jednak (zżeranie własnego ogona, narzekanie na niewdzięczną publiczność i podłe czasy) temat nieco zbyt ambitny jak na to, że niemal już całkiem straciłem wiarę w sens pisania czegokolwiek, i, co za tym idzie, radość z tego pisania.

Może tam ona się od czasu do czasu nawet pojawia, ale tak mało, że jak się tu z ambitnym tematem wziąć za bary?

* * *

(Dopisane później. I dlatego niebieskie.)

Na temat aktualnych wydarzeń na Ukrainie, przypomniało mi się (a właściwie przypomniałem sobie czytając komęta pod moim dawnym tekstem) stwierdzenie twórcy Target Focus Training - Tima Larkina:

"Przemoc rzadko jest rozwiązaniem, ale kiedy jest - jest JEDYNYM rozwiązaniem."

Zarówno to "rzadko", jak i to "jedynym", jawi mi się trochę na wyrost, ale w sumie to b. sensowna (choć mało politycznie poprawna, of course) myśl. Ale już "konieczne" rozwiązanie, całkiem by mi, zamiast "jedynego", tu pasowało. Zgoda?

triarius

P.S. It's not about who's right but who's left. (Ed Parker) 

czwartek, maja 22, 2014

O gwałceniu prostytutek (albo i nie, zależy jak wyjdzie)

Oczywiście starzy ludzie lubią narzekać na czasy, w których ich starość upływa, a jeśli ktoś tak często jak ja nie miał nic sensownego do roboty i czytał książki, to nic dziwnego, że na starość będzie kiwał oszronioną głową wygłaszając drżącym głosem jeremiady na temat powszechnej dziś głupoty... Ale jednak coś w tym jest, że głupota czuje się obecnie o wiele pewniej, żadnych kompleksów, a jej przeciwieństwo, zakładając że w ogóle jeszcze gdzieś istnieje, kryje się płochliwie po kątach.

Lubię konkretne przykłady popierające różne moje, czasem dość złożone, tezy - więc proszę, oto takie coś... I jeśli to cię, P.T. Czytelniku, nie razi tak jak mnie, to potraktuj to łaskawie jako potwierdzenie właśnie mojego stwierdzenia. (OK?) Więc dowodem na powszechne dziś zgłupienie - niby dobnym, ale konkretnym i dla mnie znaczącym - jest choćby to, że dziś nikt już niemal nie mówi o "morderstwie", a tylko zawsze o "zabójstwie"...

Niechby ktoś dla pieniędzy, po wieloletnich przygotowaniach, zamordował stryjka tępym nożem - "zabójstwo"! Niechby jakiś Putin utrupił jakiegoś Litwinienkę polonem - "zabójstwo", a jakże! Podobnie z pokrewnymi sprawami. Dzisiaj nawet zamaskowany i uzbrojony rozbój na rozstajnych drogach to... No, zgadujemy! No...?

"Kradzież" oczywiście, cóż by innego? Nie ma "włamań", "rozbojów", "rabunków"... Masy innych tego typu określeń, które w mrocznych prlowskich czasach mojej młodości znał każdy półanalfabeta. I to wcale nie tylko dlatego, że wtedy było to powszechniejsze, jeśli naprawdę było, co nie jest aż tak pewne.

Przyczyny tego stanu? Niewątpliwie różne, przy czym całkiem celowe działanie nie jest najmniej istotną. "Czyje celowe działanie?", spyta ktoś... A tych wszystkich sił, i tych wszystkich ludzi (żeby już tego dumnego określenia nie skąpić), którzy nam miłościwie, i którzy tymi nieszczęsnymi lemingami bez przerwy, w sobie wiadomych celach, manipulują. Za pomocą mediów, "edukacji", "prawa"... I czego tam jeszcze.

A że to zgłupienie, które jest naszym tutaj zasadniczym tematem, rozszerza się na ludzi spoza ścisłego grona lemingów, widać choćby w tym, jak chętnie i bez oporów ludzie całkiem porządni i niby niegłupi używają określeń w rodzaju "koktail Mołotowa", o Unii mówią "Europa", o Jaruzelskim "Generał" ("kto nie szanuje własnych generałów, będzie szanował cudzych", że tak sparafrazuję Ziuka)...

Albo wymyślają tacy program nowej - patriotycznej oczywiście i prawicowej jak cholera - partii, a tam zawsze trzy głowne cele... Cośtam1, Cośtam2, Wolny Rynek... Gdzie Cośtam1 to na przykład Niepodległość albo Chrześcijaństwo, a Cośtam2 to może być powiedzmy Poszanowanie Tradycji albo Rodzina. Jakby ten (mityczny, jeśli nie po prostu ZAŁGANY od początku do końca) "wolny rynek" to nie było coś z całkowicie innego aksjologicznego, o politycznym już nie wspominając, porządku,

Z tym, że to, niestety, nie jest już do pojęcia dla ludzi, dla których zatarła się różnica pomiędzy "rabunkiem" czy "włamaniem", a "kradzieżą", oraz między "morderstwem" i "zabójstwem". Tak mi się czasem, nawiasem mówiąc, wydaje, że ta dziwna niechęć do nazywania kogoś "mordercą" może wynikać z przyczyn, że tak to nazwę, humanitarnych, albo nawet (nie bójmy się tego słowa!) z POLITPOPRAWNOŚCI.

Tylko że to by było jeszcze dziwniejsze w przypadku ludzi uważających się za prawicę! Prawda? (A jeśli prawda, to dlaczego nikt na to wcześniej nie wpadł? Co ładnie domyka moją główną tutaj tezę - eleganckim Q.E.D. Ot co!)

No i tutaj, w tym punkcie naszej analizy, mamy przed sobą cały wachlarz... W sensie dosłownym, lub niemal, bo inaczej to by był językowy potworek... "Szeroki wachlarz wąskich gardeł", żeby zacytować pradawną kpinę z prlowskiego języka... Mamy tu w każdym razie wiele różnych dróg do wyboru. Na przykład moglibyśmy sobie poszukać głębszych przyczyn tego celowego ogłupiania publiki przez...

Nie wiem jak to określić, ale chodzi o to, że są Prole, czyli my, i są ci proli Poganiacze... To znaczy są dosłownie Poganiacze - w mediach, "edukacji", sądownictwie, różne tam "autorytety"... O - "dziennikarze", "artyści"... (Niemal o nich zapomniałem, serio!) No i są ci, co za nimi, ponad nimi, i dla których cały ten... Całe to, wiadomo, się kręci... Czyli nie "poganiacze" w sensie ścisłym, tylko "Elita", czy jakoś tak... I my, Prole.

No więc ich siła, tych nie-proli, nie-nas, polega w dużym stopniu na mediach. W tych czasach... Czy ja to muszę mówić? Bez mediów mało co się da zrobić, a z nimi sporo. No i człek naprawdę sensowny, kiedy widzi coś ewidentnie wyprodukowanego przez istoty, jak to się mówi, rozumne... Ludzi lub ew. kosmitów, żeby już zostawić na boku delfiny i słonie... To on się zawsze w duszy pyta, ten człowiek znaczy: "po co oni mi to pokazują i co chcą przez to osiągnąć?"

Nie że jakaś wprost paranoja, ale serio... Widzisz obraz na którym goła baba wyleguje się w prowokacyjnej pozie na szezlongu... I co? I pytasz oczywiście sam siebie, CAŁKIEM AUTOMATYCZNIE: "co też ten malarz chciał przez to uzyskać?". A zaraz potem, albo i przedtem: "co też ten krytyk, który toto zachwalał, bo bez tego przecież nigdy bym tego nie zobaczył, chciał przez to uzyskać"? Itd., itd., nie zapominając o nikim z tego (często szemranego) grona.

Dosłownie KAŻDY, kto do tego obrazu przyłożył rękę, albo inną część ciała zresztą, w sensie, że się przyczynił do tego, iż on powstał, przetrwał, dotarł do widza... Powinien zostać prześwietlony. Łącznie z samą modelką, choć w jej przypadku to akurat może być najprostsze. W końcu prosta dziewczyna po przejściach. Tak więc - powtórzmy to, bo dzisiaj chyba raz nie wystarczy to rzec - iż człek na poziomie i prawicowy, zawsze AUTOMATYCZNIE I ODRUCHOWO, w każdym przypadku, gdy traktują go jakąś KOMUNIKACJĄ, zada sobie w duszy (po to ją ma!) pytanie: "komu to służy, kto za tym stoi?"

Wcale nie żartuję! I nie musi w tym być, powtarzam, żadnej paranoi. Wszystko może się okazać OK, może w tym nie być żadnych brzydkich ukrytych celów...Modelka dla pieniędzy, malarz dla seksu, marchand dla forsy (na słodycze i kinowe bilety)... Ale i w takim przypadku zapewne sprzedają nam to dzieło jako "wielkie, odkrywcze, przełomowe", "artystę" jako jakiegoś proroka, i być może modelkę jako ofiarę samczej dominacji od 10 tysięcy lat, nad którą należy się litować, kupując bilet na wystawę i głosując na "Europę".

Co nie musi koniecznie jednoznacznie wynikać z obiektywnych faktów. Prawda? A jednak, dziwnym jakimś trafem, niemal zawsze takie rzeczy, jak ta białogłowa w rozkroku na tym szezlongu, są nam (nie bójmy się tego słowa!) stręczone jako coś o wiele większego, o wiele głębszego. Co nas ma za zadanie WYZWOLIĆ... I jak cudownie to mu się udaje! (Ach!) Czyż nie?

Jednak człek, który pod wpływem, jakby nie było, durnych seriali i jeszcze durniejszych dzienników telewizyjnych przestał już rozróżniać "zabójstwo" od "morderstwa", a "rabunek" od "kradzieży", oczywiście takich subtelnych niuansów rozróżnić nijak nie zdoła.

A co z gwałceniem prostytutki, spyta ktoś? Na to, Deo volente, przyjdzie nam jeszcze nieco poczekać, choć ten temat też się z naszym głownym wątkiem jak najbardziej wiąże. Oraz z całą masą innych.

A zatem c.d.n. (albo i nie)

triarius

P.S. Liberalizm to lewactwo sklepikarzy.