poniedziałek, sierpnia 05, 2019

Zamiast powstańczej piosneczki...

Moja mała wredna duszyczka wciąż ma pewne głupie wątpliwości, jak: czy aby na pewno Powstańcy Warszawscy śpiewali, bowiem przepełniała ich radością wizja przyszłości, gdzie 500+ (nie żebym był przeciw), dobroczynne rządy Angeli Merkel nad Zjednoczoną Europą i błyskotliwe, choć jednocześnie pozbawione "hejtu" i nikogo osobiście nie atakujące (ach!) dowcipy w programie "W tyle wizji"...

Nie zaś, że np. radowała ich możliwość zabijania znienawidzonego wroga, który odebrał im był (!) młodość, zniszczył i poniżył ich kraj... W związku z czym od śpiewania powstańczych piosenek się powstrzymam, i zamiast tego, hołdując, jak to mam w zwyczaju, zasadzie Ekonomii Wysiłku, linek do dawnego tekstu... Wciąż dziwnie aktualnego, a dodatkowo na czasie, genialnego, a przecież nie-aż-tak-jak-na-to-zasługuje od P.T. Publiczności docenionego:


triarius

P.S. Swoją drogą, że też ten facet nie wie, że to nie żadne "skrzydła" były, tylko rozwiane w galopie  pejsy?!