Pokazywanie postów oznaczonych etykietą uprzedzenia. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą uprzedzenia. Pokaż wszystkie posty

czwartek, listopada 11, 2021

O blogaskowych komętach i karach doczesnych - odcinek 1

Jak zacząć, jak zacząć...?! Może tak... 

Rozmawiałem do was ostatnio, moi P.T. Niezliczeni Czytelnicy-łamane-przez-Komenatorzy o baronach. Tych prawdziwych, feudalnych. Że mi cholernie imponują tym, co w %^&* Liberaliźmie byłoby anatemą, a właściwie czymś całkiem nie do pomyślenia - tym mianowicie, że mogli nie odczuwać najmniejszej potrzeby, by się komukolwiek podobać, a już na pewno nie wszystkim, jak my dziś, ku memu obrzydzeniu, mamy.

 *

DYGRESJA: 

W kontekście baronów można by tu mimochodem wspomnieć Coryllusa, który, nawiasem, w końcu znowu mnie zablokował za krytyczne uwagi... I fajnie! Nie mam pretensji, rozumiem. Jak się blogaskuje, żeby sprzedawać własne książki, to pewnie tak trzeba. A że w ten sposób, z obiektywnych przyczyn, powstaje sekta - czyj to w końcu problem? Na pewno nie mój!
 
(Tak samo, jak dla naprzykładu to, że kapitalizm, z całkiem obiektywnych przyczyn i nawet bez niczyjej złej woli, zawsze, prędzej czy później, będzie piramidą finansową na galaktyczną skalę.) U Kuraka też w końcu od lat jestem zabanowany za kpiny z jego krucjaty przeciw Kurwizji, w czym akurat Kurak okazał się w końcu mieć rację... A i tak Kurak to jedyne medium. które codziennie odwiedzam.

Pozdrowiłbym tu Coryllusa za tych baronów i tego bana, ale i tak nie przeczyta. W każdym razie stwierdził on kiedyś na samym początku swego spotkania autorskiego we Wrzeszczu, że najbardziej mu imponują tacy, o których mędrcy od historii z lekceważeniem mówią "niepiśmienni francuscy baronowie". Nie dowiedziałem się nigdy dokładnie co w nich jego zdaniem było takiego super, ale dla mnie właśnie (poza odwagą) to, o czym wspomniałem.
 
KONIEC DYGRESJI

*

Zresztą przecież nie tylko baronowie posiadali tę bezcenną cechę! Każdy gospodarz, w sensie chłop z gospodarstwem, jakimś tam koniem, krową i babą, miał w sumie, przynajmniej na codzień, czyli pewnie 98,7% swojego dorosłego, gospodarskiego życia, tak samo. I to nie skończyło sie w dodatku w jakimś XIII wieku, jak u barona, tyko trwało jeszcze setki lat dłużej, choć w różnych miejscach różnie z tym było.

Każdy taki gospodarz, to był automatycznie (na codzień) przywódca jakiegoś stad(k)a, czyli samiec alfa - jak by go nie widzieli panowie ślachta czy chcący się elitom przypodobać pisarczykowie... (I znowu ta PanaTygrysiczna kwestia się podobania! To wraca jak wyjątkowo nachalny bumerang!)

Już samo mieszkanie w mieście stwarza tę potrzebę się podobania, choć oczywiście patrycjat czy arystokracja, w swoich hôtels particuliers i poruszajaca się karetami, mogła mieć to w nosie, choć raczej rzadko chciała, bo podobanie się zaczęło nieść z sobą wiele nowych, atrakcyjnych korzyści. Do kariery Medyceuszy włącznie, no a w przypadku takiej np. późnej arystokracji skoszarowanej w jakimś Wersalu, to podstawienie Królowi żony czy córki było stało się o wiele łatwiejsze i częstsze, zaś zaszczyt podania Monarsze nocnika mógł spotkać niemal każdego dworaka, który tylko zdołał za bardzo nie podpaść.

Po co ja to wszystko mówię? A nie mam bladego pojęcia! Ideą und genezą tego tekstu było to, że zerwała mi się struna, więc, nie mając ochoty szukać nowej, zacząłem w myślach przeżuwać nasze ostatnie polemiki z p. Bąkowskim. Który to pan mi zarzuca, że nie znoszę Rosji, bo jestem, jak rozumiem, z natury pełen uprzedzeń. 

No i w odpowiedzi na stwierdzenie, iż "w carskiej Rosji było mniej egzekucji, niż na zachodzie Europy", przyszła mi do głowy zgrabna... O - "riposta" to się wabi! No więc, że "nie musieli kary śmierci, bo już samo życie w Rosji było wystarczającą karą za grzech pierworodny i wszystkie inne ew. prywatne grzechy". 

A potem naszła mnie myśl, że to wcale nie taki sobie byle - zgrabny choć mało słuszny - paradoks, bo że tak naprawdę było, sugeruje fakt, iż dokładnie to samo mamy w naszym obecnym Ziemskim Raju, czyli Liberaliźmie, Zjednoczonej Europie... 

Czy jak ten %^&*( nazwać! Ci też nie muszą (oficjalnie) stosować kary śmierci, bo piekło skutecznie i z niezmożonym zapałem urządzają nam już za życia. Oczywiście powszechna "eutanazja" (liznąłem grekę, stąd cudzysłów) jest w planach - najpierw pewnie od osiemdziesiątki, potem stopniowo w dół... Czterdziestka? Trzydzieści pięć? Ale to nie to samo, bo jak niby? Za jakieś straszne zbrodnie, a nawet (o zgrozo!) bez nich, waadza ma wyzwalać winowajcę z koszmaru? Ma to cień sensu?!

To tyle tego, a że napisaliśmy w tytule "odcinek 1", to sobie jeszcze kiedyś, Deo volente, porozmawiamy o uprzedzeniach, zoologicznych awersjach, i innych takich brzydkich, zdaniem niektórych, cechach. W końcu jeśli Edmund Burke i Pan T... Zgoda?

triarius

P.S. A teraz wychodzimy pojedynczo i uważać na %^&*( ogony!

wtorek, października 26, 2021

O dobrych mężczyznach i dzielnych kobietach

Mam dzisiaj prośbę. Spróbuj na chwilę odrzucić liberalne uprzedzenia który to czytasz i wsłuchaj się, a potem oceń, czy przyznajesz mi rację. Zgoda? To zaczynamy,

1. "Dzielna kobieta"... Czy to, jeśli się naprawdę wsłuchać, nie oznacza "kobieta nieszczęśliwa"? Lub co najmniej "kobieta po ciężkich przejściach"? A teraz słuchaj: "dzielny mężczyzna" - to jednak brzmi całkiem inaczej, prawda? Żołnierz albo ktoś, kto wskoczył i uratował, albo zatkał ręką dziurę w tamie. Niby to samo mogłaby zrobić i kobieta, nie przeczę, ale konotacja jest tu nieco różna, zgodzisz się? (Napieska, do ciebie też mówię!) Oczywiście nie twierdzę, że kobiety nie popełniają bohaterskich czynów i nie mogą być autentycznie "dzielne" - weźmy Florę MacDonald czy tę dwórkę, co wsadziła rękę w drzwi, kiedy przyszli mordować Jakuba I (szkockiego). Mówię o pierwszym skojarzeniu!

2. "Dobra kobieta" to coś jednoznacznie fajnego, a teraz, ale naprawdę się wsłuchaj: "Dobry mężczyzna"... Jednak pamiętaj, że mówimy o moralności, a nie o tym, czy się do czegoś konkretnego nadaje. Wtedy - czy to nie jest także, automatycznie, ktoś, trochę przynajmniej (jak to mówią) "pozbawiony nabiału"? Albo jakiś, z całym szacunkiem, Św. Franciszek. Który może nawet swoją osobowością imponować, ale jednak to święty, zakonnik, a gdyby był kobietą, to jeszcze o co najmniej 15% byłoby słodziej, prawda? 

(Nawiasem, podobnie sprawa się miała ze staropolskim "poczciwy". Początkowo oznaczało to "dobry" w sensie "fajny", "w porządku", "super", "taki jak trzeba" itd., ale z czasem zaczęło oznaczaś kogoś o niewielkim rozumku, popychadło bez woli, i to mamy przecież do dziś. Zaś słowa "poczciwa kobieta" wywoluje od razu obraz czułej babci głaskającej po główce, bez żadnych negatywnych skojarzeń.)

3. "Ładna kobieta" to radość dla oka w ogóle cudo, zaś "ładny mężczyzna" to raczej obelga lub lekceważenie, zgoda?

4. "Przystojna kobieta" to od razu nasuwa na myśl kobietę proporcjonalną, ale wyraźnie męską i na pewno nie "ładną". (Osobiście absolutnie nic przeciw takim nie mam - kobiety fizycznie "męskie" całkiem mi się podobają, o ile tylko czują się naprawdę kobietami i odpowiednio zachowują, w odróżnieniu od niemęskich facetów, którzy mnie odstręczają.)

5. To samo można, choć to już, zgoda, trochę prostackie (daruj!) sprawdzić z "seksowna kobieta" i "seksowny mężczyzna". Jeśli się bardzo nie mylę, to to pierwsze ewokuje wizję kobiety, która może być lub nie być ładna, ale wywołuje u faceta pewne odruchy, pragnienia, a co najmniej ich przeczucie. To drugie widzi mi się albo czymś, co lekko podpite baby w knajpie mówią o facetach, albo po prostu mały gigolo, śliczny gigolo. Zgoda?

I teraz się zapytowywujemy - co z powyższego wynika? Standardowa odpowiedź będzie, że to największe głupoty, jakie się w tym miejscu pojawiły od długiego czasu, a przecież tyle już... Itd. Krótko mówiąc "prymitywne seksistowskie uprzedzenia" i całkiem nieuprawnione wnioski.

Jednak z przekonaniem twierdzę, iż to będzie odpowiedź nie z głębi serca i na podstawie nieuprzedzonych odczuć, tylko właśnie ukształtowana i wymuszona przez te ostatnie 200 lat Liberalizmu, Oświecenia, LGBT, "Równouprawnienia" i czego tam jeszcze. Edmund Burke mówi coś o uprzedzeniach - całkiem innego od tego, co się na ten temat bez przerwy słyszy - i to wcale nie jest głupie (a stosuje się także ładnie np. do 5G i "rasizmu" piłkarskich kibiców!)

Jeśli więc, który to czytasz (doceniam!) chcesz mi zrobić przyjemność, to wykonaj powyższe ćwiczenie, potem spróbuj na chwilę zaakceptować myśl, że te "uprzedzenia" to mogą być właśnie normalne, zdrowe reakcje sprzed LGBT i "równouprawnienia", natomiast walka z nimi to robienie za durnego leminga i mięso armatnie... Wiemy już kogo, tak? Moja teza jest tut taka, że te "uprzedzenia" mają w sobie o wiele więcej prawdy i sensu, niż te "światłe", czy jak je określić, przekonania, które daliśmy już sobie za pomocą wszechobecnej propagandy wszczepić i uważamy je za absolutnie normalne, a nawet jedyne sensowne.

Dla Tygrysizmu Stosowanego istnieją dwie postawy i wynikające z tego dwa rodzaje ludzi. Jedni mówią: "Kobieta i mężczyzna różnią się tylko jedną malutką rzeczą". Tych nazywamy Lewizną. Drudzy mówią: "Kobieta i mężczyzna różnią się o wiele bardziej, niż się w nam dzisiaj w tym leberalnym świecie wydaje." (Różnią się nawet w znacznej mierze swoją optymalną etyką, że tak to określę, o czym już nikt wam dzsisiaj, ludzie, nie powie! Nam dzisiaj może się wydawać szokującą tezą, ale jeszcze 50 lat temu byłoby trywialnością. Ci co się nie różnią, to Metroseksuale i/lub Bezpitule - nie mężczyźni i kobiety.)

No to jeszcze pozdrowię mojego Jedynego Czytelnika i znikam.

triarius
 
P.S. Pan T. zna szwedzki - a ty? Ale nie płacz - po prostu KLIKNIJ!

sobota, marca 20, 2010

Uprzedzenia

Ze wszystkich uprzedzeń naprawdę chorym i durnym wydaje mi się tylko jedno - UPRZEDZENIE WOBEC UPRZEDZEŃ. 

Jest to przecież nie tylko całkiem takie samo uprzedzenie, jak każde inne, ale także w pewnym istotnym sensie jest to nawet UPRZEDZENIE DO KWADRATU - meta-uprzedzenie!

Mamy więc tu błędne koło i ta lewacka maczuga do walenia ludzi po łbach rozsypuje się w drzazgi. Przynajmniej w sensie jej intelektualnej wartości, bo jej propagandowa skuteczność w stosunku do dzisiejszej zastraszonej i pozbawionej zdolności krytycznego myślenia publiki nadal pozostanie niestety znaczna.

Nawiasem mówiąc, warto by było by co najmniej nasza prawica zapoznała się z tym, co o uprzedzeniach mówi "ojciec konserwatyzmu" Edmund Burke.

triarius
---------------------------------------------------
Caeterum lewactwo delendum esse censeo.

wtorek, lipca 03, 2007

Dlaczego śmieszy mnie ten cały bełkot o JOW'ach

Jak się na pierwszy rzut oka rozpoznaje tekst napisany przez "konserwatywnego liberała"? Albo "liberalnego konserwatystę" zresztą? Na jedno wychodzi, bo takie zwierzę po prostu istnieć może dokładnie tak samo, jak hippogryf czy jednorożec. Rozpoznaje się po tym, iż jest on upstrzony trzema rzucającymi się w oko dużymi literami. Co daje taki oto efekt:
Bla bla bla... JOW... bla bla JOW... JOW bla JOW bla bla JOW... Tylko JOW! JOW albo śmierć! Bla bla bla... Jeśli jutro nie JOW, to emigruję do Korei Północnej, JOW JOW JOW, tylko JOW!
JOW to, jak pewnie Ci już Czytelniku wiadomo, Jednomandatowe Okręgi Wyborcze. Czyli, wedle niektórych oczywiście, ze znaczną przewagą liberałów różnej maści i wysokości w kłębie (bez obrazy, koń to szlachetne stworzenie!) lekarstwo na wszystkie bolączki współczesnego świata! Hurra!

Zabawne jest przy tym to, iż pod "bla bla bla" w powyższym wymyślonym przykładzie można przeważnie podłożyć wymysły na samą ideę demokracji, republikanizmu, różne tam d*kracje... Czasem mogą to też być żądania natychmiastowego powrotu do Monarchii z Bożej Łaski. Czyli zamordystycznego reżimu Ludwika XIV, zbudowanego na przetrąconym grzbiecie francuskiej szlachty i całego feudalizmu, że o gallikańskim kościele już litościwie nie wspomnę.

Co bardziej radykalni liberałowie, przeważnie określający się jako "libertarianie", Królem Słońce brzydzą się, jako mięczakiem. Dla nich nic nie jest do przyjęcia poniżej pruskiego zamordyzmu Franca Wielkiego. Że to był jeden z naszych zaborców, autor rozbiorów? Nieważne, w każdym razie z pewnością ubekom i ZOMO'wcom nie odbierał by słusznie im się należących wysokich emerytur, za to wieszałby za samą tego rodzaju sugestię. I o to przecież chodzi, prawda?

A do tego JOW, JOW, JOW... Logiczne i uczciwe. I jeszcze te krzyki o "tanie państwo", co w obecnej rzeczywistości oznacza dokładnie to samo, co "cała władza do Brukseli i Berlina!". Jednocześnie można oczywiście pomarudzić na Unię. W końcu to się w pewnych niszach całkiem nieźle sprzedaje.

Do tego co inteligentniejszy spośród naszych liberałów musi sobie przecież zdawać sprawę z tego, że demokracja, której tak nie lubi, stała się już samą niemal skorupą, wypatroszonym truchłem, z którego wyrzucono wszystkie bebechy. Tyle, że to, co w jej imieniu rzeczywiście rządzi, jest o wiele od niej gorsze. Co można wywnioskować choćby z samego faktu, że uznaje za konieczne się za fasadą "demokracji" ukrywać.

Będąc liberałem, można bardzo nie lubić masonów i powiedzmy... Eskimosów, ale przecież wystarczy, że się to często powtarza. Nie jest istotne, jak przedstawiają się realne stosunki sił i która z nich stoi naprzeciw której i co wynika z osłabiania jednej z nich, tej przegrywającej. To by już była fopa!

To było o liberałach. Teraz o konserwatystach. Którzy, jak podkreślam to na każdym kroku - wcale nie muszą być pulchnymi, w garniturki ubranymi, dobrze sytuowanymi i bojącymi się wszelkiej zmiany człowiesiami! Nie! - można być zoologicznym rewolucyjnym paleo-konserwatystą, czego choćby ja jestem przykładem.

Więc konserwatysta, jak ja to widzę, ani nie podnieca się żadnymi chwytliwymi trzyliterowymi hasełkami w rodzaju JOW, ani nie pluje na demokrację, choć też na jej temat orgazmu nie dostaje. Po prostu tego rodzaju rozrywki uważa za infantylne, bo życie to zbyt poważna sprawa, a w naszych czasach odbywa się walka na śmierć i życie.

Konserwatysta, choćby ten rewolucyjno-zoologiczny, w obecnej chwili zastanowiłby się np. nad tym (wiem, że to parę dni temu mówiłem, ale sprawa jest ważna!) KTO zafundował nam ten cały syf z terrorystami. Dzięki komu mamy dziś w Londynie 65 tys. policyjnych kamer? (A to jeszcze ponoć zbyt mało.) Komu zawdzięczamy te wielogodzinne kolejki na lotniskach, komu coraz to nowe dowody osobiste i inne kolczykowania? Komu to, że w naszej własnej części świata, cywilizacja, która podbiła cały świat i ukształtowała go, na dobre i złe, na swoją modłę, boi się już wyartykułować najlżejszą nawet krytykę islamu, Mahometa...

Co "twórcy" wszelakiego autoramentu kompensują sobie z nawiązką opluwając wszystko, co święte i ważne dla nas, Europejczyków.

Kto nam to wszystkim zafundował - oto jest pytanie na dziś! Kwestią na dziś nie są żadne JOW'y, czy inne mózgowe twory - tylko to, jak wyegzekwować odpowiedzialność za te, powiedzmy... błędy. Choćby o tyle, by ci ludzie nie mieli już nigdy większego wpływu na nasze losy. Społeczeństwa bowiem, które nie uczą się na własnych błędach - i to JAKICH błędach! - są skazane na zagładę. Dla liberałów ta prawda nie powinna chyba być aż tak niedostępna?

A więc, kto o tym zdecydował? Kto za to odpowiada? W imię jakich celów i wartości te miliony potencjalnych wrogów znalazły się u nas? To właśnie jest pytanie, które by zadał konserwatysta. I jeszcze by tak tę sprawę skomentował, że skoro nikt powyższych pytań nie zadaje, skoro nikt się w piersi nie bije, to całkiem nie tak jest coś z mechanizmami debaty społecznej, o zwykłych mechanizmach demokratycznych nawet nie wspominając. Mimo ciągłych wrzasków na "wrogów demokracji", oraz mamrotania na jej temat najgłupszych z możliwych mantr, w dodatku ponoć świeckich.

"Ojciec Konserwatyzmu", Edmund Burke, mało zdaje się w Polsce znany, a już chyba najmniej w kręgach "konserwatywno-liberalnych" (zawsze się kulam ze śmiechu widząc takie określenia, a co dopiero je pisząc!), w swoich pismach b. elokwentnie i sensownie chwali coś, co niemal wszyscy bez przerwy potępiają. Co nawiasem ukazuje, jak niewielu jest prawdziwych konserwatystów.

Czym jest to coś? Są to tzw. "uprzedzenia"... Uprzedzenia, pisze Burke, to coś w rodzaju "natychmiastowej mądrości społecznej". Nie oszukujmy się, w ogromnej większości przypadków skuteczna intelektualna analiza nie jest możliwa, w dodatku jest to operacja bardzo powolna. Wtedy swą rolę grają właśnie uprzedzenia. I większości przypadków prędzej czy później okazują się one słuszne. Jak byś się Czytelniku nad tym zastanowił, to byś się chyba porządnie zdziwił, ale przyznał mi i Burkowi rację.

Przeważnie uprzedzenia są słuszne i wynikają z doświadczeń niezliczonych pokoleń. Gdyby tak nie było, to nie byłoby i nas, ponieważ grupy pozbawione uprzedzeń, albo takie, których uprzedzenia były przeważnie fałszywe, z pewnością dawno już przestały istnieć. (Prawdziwa nauka o ewolucji naprawdę bardziej godzi w lewactwo i liberalizm, niż w KK. Szkoda, ze prawica nie potrafi w to uwierzyć.)

Dlaczego wspominam akurat o uprzedzeniach? Dlatego, że przecież sprowadzając do Europy tych wszystkich muzułmanów, bez przerwy rzucano wymysły na ludzi kierujących się "ksenofobią", "rasizmem", na "przeciwników otwartego społeczeństwa", "szowinistów". Teraz, z perspektywy kilku dziesięcioleci, oraz tego co obecnie wiemy, możemy, a nawet chyba powinniśmy, zadać sobie pytanie: KTO WTEDY MIAŁ RACJĘ? Światli i postępowi, czy może jednak ta ciemna, kierująca się przesądami masa zwykłych ludzi?

triarius
---------------------------------------------------
Caeterum lewactwo delendum esse censeo.