środa, lutego 24, 2016

Takie sobie myślęta (zima 2016)

Tytułem wstępu (i obowiązkowego zjadania wiadomo czego) powiem, że: a) wszystko idzie, jak na razie, w niezłym kierunku, bez naszego blogowego popychania; b) mamy w tej chwili różne inne rzeczy, które nas zajmują; c) wam i tak wyraźnie wszystko jedno; a nawet gdyby komuś zależało, to d) jest tu dla was materiału do przemyśleń, zachwytów i nauki na długie lata.

Ale wpiszę tu parę myślątek, które mi ostatnio przyszły do głowy. (Taki jestem!) No więc...

Ksiądz dokładnie w taki sam sposób nie może być kobietą, jak Matka Boska nie może być facetem.

Mówię to całkiem na serio. Swoją drogą kult maryjny wydaje mi się esencją i najważniejszą cechą naszego zachodniego katolicyzmu (no bo, ściśle biorąc, "katolicyzm" był kiedyś i w Bizancjum), dopóki związane z tym uczucia były żywe i autentyczne, wszystko jeszcze jakoś wyglądało. Potem przyszły protestantyzmy i feminizmy. Scenę zdominowali bezkrwiści długonosi faceci z kropelką na końcu. (Oczywiście są tu też i inne, bardziej niejako szpęgleryczne przyczyny. Obu zresztą zjawisk.)

Powyższe było, jako się rzekło, absolutnie na serio, a teraz coś, w czym jest wprawdzie zdrowe jądro mądrości i stosowna głębia, ale w sumie jest to figlarne. Oto i...

Przeprowadzanie staruszek przez ulicę jest oczywiście sympatyczne, ale mało kto zdaje sobie sprawę z moralnych zagrożeń, jakie to z sobą niesie. Taka staruszka potrafi czasem chodzić naprawdę niesamowicie wolno, a wtedy człowiekowi mogą zacząć przychodzić do głowy różne sprośne myśli - na przykład takie, że może warto by było jeszcze gdzieś podziałać na rzecz Szczęścia Ludzkości i Postępu. Wtedy już niemal tylko cud może nas zawrócić z drogi na zatracenie.

triarius