Niepewni? Co mi tam! Dam nawet Moim Hipotetycznym P.T. Czytelnikom fajny fragmencik, tytułem aperitifu:
Menadżerska elita sprzymierzyła się także z innymi etnicznymi grupami, z których większość podziela jej interes w wyeliminowaniu europejskiej tożsamości i wspierających ją sił kulturowych. Jak żydowscy sojusznicy elity i sama elita, te etnicznie nie-europejskie grupy zabiegają o wymazanie europejskiej tożsamości etnicznej i jej ekspresji instytucjonalnych. Ale w odróżnieniu od elity, starają się one także promować własną etniczną świadomość i tożsamość. Zatem podczas kiedy otwarcie europejska tożsamość jest praktycznie zakazana i surowo karana przez elitę menadżerską, instytucje które otwarcie eksponują nie-europejskie i anty-europejskie tożsamości są tolerowane i stymulowane.A druga sprawa, to... Cóż, Plato amicus, ale czasem trzeba... Coryllus, powiem brutalnie, W dość świeżym tekście, moim skromnym wyjątkowo wprost gęstym od treści, dziwnie sensownym w wielu miejscach, a w pozostałych naprawdę skłaniającym do zastanowienia i zapładniającym. Oto:
https://coryllus.pl/rodzaje-okupacji/
Szczególnie zaś polecam poniższy fragment (wytłuszczenie moje własne). Chodzi o państwo późnego caratu. Idealnie, jak dla mnie, ujęto tu samą ideę "wielokultorowości", a w każdym razie tej dzisiejszej, którą się nam stręczy.
Wielokulturowość w cesarstwie sprzyjała utrzymaniu państwa, składającego się z dziesiątek, jeśli nie setek konkurujących grup wyznaniowych, politycznych, ekonomicznych, załatwiających swoje interesy w ramach systemu i jednakowo nienawidzących cara, popów, kozaków i siebie nawzajem. Jeśli ktoś twierdzi, że wielokulturowość to pokojowe współistnienie, ten chyba oszalał. Bez czerkiesów szarżujących na demonstrujące tłumy, nie byłoby żadnej wielokulturowości.
Tyle! Mam nadzieję, że resztki naszych grafomańskich skłonności zaspokoilismy na parę miesięcy.
triarius