Pokazywanie postów oznaczonych etykietą reforma pisowni. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą reforma pisowni. Pokaż wszystkie posty

piątek, czerwca 27, 2014

Dzień świra

W powietrzu unosi się ostatnio coś takiego, że człowiek całkiem odruchowo pilnie nadstawia wciąż ucha, by wyłapywać interesujące przykłady zachowania świrów, albo i, da Bóg, rozgryźć mechanizmy nimi kierujące. Co to może być, dokładnie nie wiem, ale coś jakby gdzieś zza kulis przekręcono obrotową scenę, zmieniono nieco dekoracje, i zamiast dnia hunwejbina, jak do nieawna, mielibyśmy dzień świra.

Od tej sceny aż tak wiele nie zależy, bo to właściwie tylko potiomkinowska dekoracja dla lemingów i naiwnej "prawicy", ale zajmuje czas, wypełnia myśli, jest o czym pogadać i jest z czego dostać wrzodów żołądka. I to się liczy!

Co to jest ten świr, spyta ktoś. To oczywiście kwestia definicji, ale my sobie tu przez "świra" rozumiemy faceta z "przerostem kory mózgowej", o którym (nieliczni) koneserzy tygrysiego bloga dość sporo przez lata poczytali, a sami też wnieśli nieco interesujących obserwacji i analiz w ten ambitny temat. "Przerost kory mózgowej" to nie jest zresztą określenie super-precyzyjne, choć nieźle brzmi. Bardziej dokładnie chodzi tu raczej o atrofię wszystkiego POZA korą mózgową właśnie. Skutkiem czego faktycznie ta kora dostaje obłędnego szwungu i gorączkowej nadczynności.

Nie chodzi jednak o to, że ten (excusez le mot) świr tą korą aż tak efektywnie pracuje - raczej przeciwnie. On po prostu nie potrafiłby dostrzec rzeczywistości, nawet gdyby go walnęła w nos w mroźny styczniowy poranek. Na tym to głównie polega! Potrafi tylko kombinować tą korą, no i gadać. (Gdyby nie gadał, mało kto by zauważył to korę i że to świr, i w sumie niewiele by to światu szkodzilo.) Można by jeszcze o tym sporo, ale to nie jest podręcznik propedeutyki szpęgleryzmu-tygrysizmu, więc na razie musi wystarczyć.

No nie - musimy sobie jeszcze wyjaśnić jedną ważną kwestię... Otóz świry dzielą się na dwa podgatunki: Świr Pospolita Odmiana Ogrodowa i Rasowy Świr Całą Gębą. Tym pierwszym nie będziemy się tutaj zajmować, powiemy tylko, że jest to w sumie podgatunek pospolitego leminga, czyli, dla szpęglerystów późnego wielkomiejskiego proletariusza (nie mylić z prolem!)

Rasowy świr całą gębą ma kilka bardzo specyficznych cech i zachowań. (Czego się zresztą można względnie łatwo domyślić.) Ogólnie świry bardzo lubią być dowcipne - rozwalać zastany świat ironią, burzyć konwenanse, gorszyć tych, których uważają za głupszych od siebie i mało postępowych... To chyba jest dość oczywiste. Świr Rasowy CG ma dodaktowo misję. Ktoś nieprzychylny określiłby to raczej "obsesją", bardziej kosmopolityczni "idée fixe"...

Moja nieżyjąca już niestety babcia (zresztą wysoce francuskojęzyczna) określała takie rzeczy słowami "fiksum dyrdum". Ale ona jednak widziała świat w kilku prostych, jaskrawych barwach i nie wyczuwała wszystkich niuansów. Świr Rasowy CG (nawiasem, CG można sobie przy szybkim i nie całkiem naukowym pisaniu darować!) naprawdę chce poruszyć z posad bryłę świata! Ma na to pomysł (z reguły nie własny zresztą), patent, odpowiednie papiery i wsparcie zza kulis. (Tych kulis, które wspomnieliśmy sobie luźno na początku.)

I to nie są żadne żarty! (Choć żarty, nie zapominajmy, też oczywiście jak najbardziej w repertuarze Świra Rasowego pelnią istotną rolę.) Jakie moga być te obsesje? Różne, różniste! Likwidacja własności prywatnej, na przykład... Albo "wolny rynek"... Albo likwidacja płci (na ile to się da na razie zrobić, a potem to się zrobi niezależnie od wszystkiego)... Albo (i to poniekąd obejmuje większość tych pozostałych) Jedna Ludzkość Trzymająca Się za Ręce i Śpiewająca Odę do Radości (Sopranem)...

Świr Rasowy jest właściwie Z DEFINICJI lewakiem. Co by sam o sobie nie mówił. Dlaczego? Proszę nad tym chwilę pomyśleć, a powinno się okazać oczywiste. Jeśli się nie okaże, no to sorry panie Wywczas - ale ja tu pana na mój blog nie prosilem, więc niech pan swoją robotę robi sam i mnie do tego nie miesza!

Jakiś przykład może? Przykład Świra Rasowego, ma się rozumieć? Weźmy takiego lewicowego pisarza, dość swego czasu znanego, który się nazywał G.B. Show. Gość był bystry, to znaczy korę miał dość dobrze rozwiniętą. Inne cechy rasowego lewaka - rasowego leminga - rasowego świra też miał dorodne. Dowcipami rzucał na lewo i prawo, a niektóre z nich (może i większość, ale jak to dziś sprawdizć?) były naprawdę niezłe.

Jednak nie bylby Rasowym CG, gdyby nie miał swego fiksum dyrdum, a mówiąc bardziej naukowo i podniośle - swej wlasnej recepty na zbawienie świata. (To chyba powinno być już dość jasne? Nie mówimy oczywiście o Józwie Monecie czy innym Rajderze.) No i taka receptą u tego pana była reforma pisowni języka angielskiego.

Sam Show pisał i mówił po angielsku, ale do tego setki milionów ludzi używają tego języka, mniej lub bardziej sprawnie - jedni jako ojczystego, inni jako używanego z konieczności koiné (choć ta akurat starożytna nazwa jest zbyt pochlebna dla tego zjawiska, bowiem koiné to "wspólnota").

No i teraz, wreszcie, przechodzę do sedna... Ów Show - ewidentny lewacki świr z przerostem kory i absolutnym brakiem kontaktu z rzeczywistością... Plus z nieziemską pogardą, typową dla lewizny, dla ludzi zdrowych... Więc on, w chwili gdy świat cały emocjonował się i drżał ze strachu przed bombą atomową, o której się właśnie, skutkiem Hiroszimy i Nagasaki, dowiedział... Napisał do The Times taki oto list, cytuję (we wlasnym przekładzie):
Potrafię nabazgrać słowo "bomb" [czyli oczywiście "bomba", przypisek triarius] ledwo czytelnie 18 razy w ciągu minuty, a "bom" [czyli "bomba" bez końcowego "b", którego nie słychać', wiec jego zdaniem nie powinno go tam być] 24 razy, oszczędzając 25 procent w ciągu minuty, przez opuszczenie niepotrzebnego b. W Brytyjskiej Wspólnocie, nad którą słońce nigdy nie zachodzi, i w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, miliony ludzi bez przerwy piszą, piszą, pisza...

Ci którzy piszą, tracą czas w tempie 131400 x X rocznie...

Fajne? Powie ktoś, że ten Show to był przecie humorysta. Kompulsywny. I na pewno się wygłupiał. To jednak byłby bardzo marny żart  w jego wykonaniu - nawet jak na lewaka z rodzaju intelektualnego. Show jednak by się aż tak RYZYKOWNIE w tamtych czasach na oczach ludzi nie wygłupiał! Nie mam racji? Zresztą autorka książki, gdzie tę informację znalazłem, zapewnia, że Show był w tym absolutnie szczery i na serio. Jaka to książka i dlaczego mielibyśmy jej wierzyć? No dobra - kto nie chce, niech nie wierzy, kto chce wierzyć, że to był żart, to niech sobie. Jeśli mu z tym łatwiej i fajniej żyć.

A co do książki, to chodzi o "Eats, Shoots & Leaves" pani Lynne Trust. Bardzo inteligentna, dowcipna, idiosynkratyczna książeczka o... Interpunkcji. (Swoją drogą, przecinki to akurat jedna z moich pasji. "Filozofia stawiania przecinków" - tak bym to określił. Serio! Tyle, że ja nie mam obsesji i nie naprawiam świata przecinkową rewolucją własnego chowu,) Ksiąźka ta ma znakomite recenzje, a sprzedała się, jak wynika z informacji na okładce, w ilości trzech milionów egzemplarzy. (Liberalne kryterium poniekąd, ale nie całkiem bez sensu.)

Co do tego dziwnego tytułu, to jest on w istocie całkiem genialny! Jest to cytat z opisu życia i zachowań pandy, gdzie przez jeden dosłownie niepotrzebny przecinek, z sensownego "Je pędy i liście", zrobiło się surrealistyczne "Je, strzela i wychodzi". Niezłe, co? I w dodatku nie jest to ten rodzaj humoru, który najbardziej kochają świry - choćby te Rasowe Całą Gębą.

triarius

P.S. Ten Show miał inne odpały. Na przykład sowieckim matkom, skarżącym się na brak mleka dla dzieci, kazał je karmić piersią "do 12. roku życia, jak Eskimoski". Bezczelny skurwiel, ale cóż - lewak.