środa, lutego 14, 2018

Bonmot na szóstą rano

I znowu przyszedł taki trudny czas, że każdy Polak musi uratować jak najwięcej Żydów - tym razem przed ewakuowaniem się do Polski.


triarius

wtorek, lutego 13, 2018

Zabawna przygoda filosemity część 1

Miałem ci ja kiedyś znajomego. Bardzo bliski znajomy, nie uwierzylibyście jak bliski. (Tylko bez żadnych świńskich podejrzeń proszę!) Ten znajomy opowiedział mi kiedyś ze szczegółami jedną swoją przygodę. Z jednej strony niezwykle wprost ucieszną, z drugiej mającej jednak spory wpływ na drugą połowę życia tego mojego znajomka, na jego życie zawodowe, rodzinne, finanse i co tam jeszcze.

Od czego by tu zacząć... No więc niech będzie tak... Ten mój kumpel znalazł się tak gdzieś w połowie lat '80 ubiegłego już wieku na obczyźnie. "Solidarność", brak przekonania do Najlepszego Ustroju... Takie tam. Kiedy go już po roku oczekiwania zaakceptowano jako imigranta, dano mu listę, na której było chyba ze trzech tłumaczy, a on miał z niej wybrać, który dostanie do przetłumaczenia jego dyplom wyższej, jak to się określa, uczelni.

Uczelnia z Platońską Akademią czy innym Harvardem nie mogła się równać, ale była to jedna z lepszych szkół w PRL, a nasz bohater po jej ukończeniu miał prawo dumnie określać się mianem "mgr. inż.". W naprawdę nie byle jakiej dziedzinie zresztą, choć on do tej uczelni i dziedziny miał, z jakichś powodów, stosunek dziwnie, mówiąc eufemistycznie, mieszany. Mieszany czy nie - tytuł miał, a także kilka lat pracy na stanowisku o naprawdę dumnie (jak na te czasy i ten kontekst) brzmiącym tytule zawodowym. W dość imponująco (j.w.) brzmiącej instytucji.

Wszystko to pięknie, ale nasz znajomy miał także jedną dziwną i rzadką przypadłość... Był mianowicie filosemitą. Łagodnym jak letni wietrzyk, ale niewątpliwym. Zanim rzucicie kamieniem, pozwólcie sobie parę rzeczy wyjaśnić. Wiem, że będzie trudno, ale spróbuję. Zrobię to tak pokrótce, jak to tylko możliwe, bo mi to całkiem rozwala narrację, ale po prostu bez tego się nie da. Kiedyś może powiem o tym więcej, bo sprawa nie jest nieinteresująca. (Zwracam uwagę - podwójna negacja! Do szkoły chodzili, prawda?)

c.d., Deo et Publico volente, n.


triarius

niedziela, lutego 11, 2018

Bonmot mój własny i w dodatku prywatny

Przez ponad dobę nikt się nie dał sprowokować (no, prawie, ale tylko w prywatnych rozmowach jakieś nieśmiałe protesty). No to dzisiaj dalszy ciąg, w postaci bonomotu. Mógłbym zaserwować masę miażdżących argumentów, które by was, Moje Kochane Czciciele Prywatnej Własności i Wolnego Rynku, zbiły z pantałyku i zachwiały w niezłomnych przekonaniach, ale umówiliśmy się, że najpierw sami to przemyślicie i tego się na razie trzymam. A teraz obiecany bonmot:

Mało jest rzeczy tak mało prywatnych, jak "prywatna własność"

No to i drugi, który mi właśnie przyszedł go głowy. Jako bonus (patrzcie, jaki ze mnie wolny rynek!):

Całe dane społeczeństwo składa się każdemu bogaczowi na jego złote kible i co tam jeszcze - w pojedynkę to on przecież sobie może ewentualnie... Co właściwie? Chyba po prostu kompletnie nic. A już na pewno nie obronić tę swoją własność przed bliźnimi swymi, którzy by mu ją chętnie zabrali. Tylko konkretny model i konkretne funkcjonowanie danego społeczeństwa pozwala zatem - jeśli nie uzyskać, choć to też, choć w o wiele bardziej skomplikowany sposób, to na pewno zachować cokolwiek, co by mogło kogoś innego skusić.

Nie mówię, przynajmniej w tej chwili, że to dobrze, nie mówię, że to źle - po prostu tak jest i trzysta lat liberalnej indoktrynacji nie może tego zmienić.

triarius

sobota, lutego 10, 2018

Wszystko co chcielibyście wiedzieć o WŁASNOŚCI PRYWATNEJ, tylko się boicie spytać

W sensie codziennym i praktycznym "własność" - moja albo nie-moja - oczywiście istnieje i to pojęcie się przydaje. Tak samo jak nie musimy się bez przerwy zastanawiać nad moralnością, aby np. nie kopnąć szczeniaka, albo nie znokautować sympatycznej staruszki w celu ekstrakcji złotego zęba, i możemy to sobie nawet luźno nazwać "poszanowaniem praw człowieka" - tragedii nie będzie, choć wielkiej mądrości też nie, bo te "prawa" nigdzie przecież obiektywnie nie istnieją.

Jednak, kiedy ktoś wam tu przybiera tony Mędrca, Guru, Proroka, to automatycznie powinna wam się zapalić czerwona lampka i rozbrzęczyć brzęczyk - a tym bardziej, kiedy ten gość zaczyna wam serwować hasła w rodzaju "praw człowieka" lub "własności prywatnej".

Często, najczęściej właściwie, to się wcale nie odbywa przy pomocy głośnych, zamaszystych i przeważnie wąsatych Proroków, tylko właśnie sączą wam te trucizny do dusz w postaci Ckliwych Historyjek w mediach, jakże często upozowanych na "prawicowe", "patriotyczne"... Choć często to po prostu Komedie Romantyczne albo Strzelanki Dla Prawdziwych Mężczyzn (Spędzających Czas W Bamboszach Przed Telewizorkiem).

I to, bym rzekł, byłoby jeszcze groźniejsze, Ludkowie Moi Rostomili, bo wtedy wasze móżdżki śpią... Ale tego nie powiem, bo po prawdzie to one śpią niemal bez przerwy. No, chyba że akurat jest jakaś Świecka Liturgia - Olimpiada, Parada Przebierańców, albo Kicanie Na Odległość.

Kiedy taki Prorok (żeby do nich wrócić) nadyma się i stręczy wam te "Prawa Człowieka", podlane "Świętym Prawem Własności", powinniście... Nie powiem "odbezpieczyć rewolwer", bo to oczywiście nie ma sensu, ale coś w tym kierunku. No i, po tej elokwentnej i jakże ogólnej Diatrybie, przejdę wreszcie do rzeczy Ważnych i Unikalnych (za "unikatowe" strzelam!), które tylko ja mogę wam (z jakichś nieznanych mi powodów, skoro tylu Gurów wszędzie dookoła), Kochane Ludzie, ujawnić.

"Własność prywatna" to dokładnie takie coś, jak "prawa człowieka" - mętna propagandowa hipostaza bez realnej treści, służąca do usypiaina prola, żeby go łatwiej można bylo... I ja wcale nie mówię, że "ma jej nie być" - żebyście mi tu nie wyjeżdżali z idiotyzmami o bolszewiźmie! Nie mówię także, że "ma być"... Mówię, że na poziomie ponad Kicaniem Na Odległość Dla Ojczyzny i Księżną Dianą, te pojęcia absolutnie nie mają sensu, a kto ich używa, to albo Dureń, albo Idiota, albo Szemrany Propagandzista.

Wyjaśniłbym wam to, Ludkowie Moi Rostomili, bliżej, ale spróbuję udać, że wierzę w możliwości waszych rozumków i zostawię was, na razie, podczas którego to razu będzie mnie, jak zwykle, dręczył ten co zwykle (żeby nie obrażać Męskich Organów porównaniami)... Więc zastanówcie się, Kochane Ludki, nad takimi oto kwestiami, potem zadziałajcie tu, z łaski swojej, interaktywnie, a w ostateczności ja wam w końcu powiem, dlaczego nie macie racji, gdzie pobłądziliście i jak naprawdę sprawy się mają. OK?

No więc te kwestie:

1. Dlaczego "Własność Prywatna to dokładnie taka sama Hipostaza, jak Prawa Człowieka" (z tym, że to drugie jest jednak sympatyczniejsze)?

2. Dlaczego nie, jeśli się nie zgadzacie. Proszę elokwentnie uzasadnić.

3. A na ocenę celującą odpiewiedzcie jeszcze na takie pytanie: dlaczego słuszne i głębokie jest zarówno twierdzenie Spenglera, że "socjalizm to kapitalizm biedoty", jak i Pana Tygrysa, że "kapitalizm to socjalizm burżujów". Postaraj się wyjaśnić zadziwiającą symetrię w obu tych, tak różnych z pozoru, sprawach.

triarius

P.S. Ułatwię wam, Ludzieńki. Twierdzę mianowicie, że "własność prywatna" jest kłamstwem i/lub mętnym urojeniem JEŚLI PRZECIWSTAWIA SIĘ JĄ OGÓŁOWI STOSUNKÓW W DANYM SPOŁECZEŃSTWIE. (Dokładnie tak samo, jak "prawa człowieka". A w słowie "społeczeństwo" nie ma ma tu żadnych ochów czy achów, które tam się przeważnie dokłada. Po prostu nie znam lepszego określenia.) Czymże jest więc wobec tego "własność prywatna"? (Na poziomie nieco wyższym, niż codzienne się krzątanie, a przecież na tym poziomie rzekomo mówią do was. Ludzie, te wszystkie Profety, Misesy i K*winy).

poniedziałek, lutego 05, 2018

Od tego się powinno zacząć NASZE WŁASNE Oświecenie...

Znałem Luigiego Rossi, nadwornego kompozytora Anny Austriaczki, żony Ludwika XIII, tych od Muszkieterów, lubiłem parę jego pomniejszych kawałków, ale nie myślałem, że to w większej ilości może być aż tak skurwysyńsko dobre. (Zresztą do szpiku kości szkoła Monteverdiego.) Na tym etapie historii, tak na oko, skończyło się to, co było naprawdę piękne i płodne w zachodniej cywilizacji (Faustycznej K/C dla Tygrysistów). Niby do Oświecenia mieli jeszcze trochę, ale Ludwik XIV to także żaden tygrysiczny faworyt.

Dalej powinniśmy więc to sami pociągnąć, z tego całego ichniego Oświecenia wybierając tylko to, co nam naprawdę pasuje. (Zgodnie z zaleceniem Dávili, o czym sami już powinniście wiedzieć.) Niewątpliwie trochę przesadzam i poetycko wyolbrzymiam z tym niemal-całkowitym odrzuceniem ostatnich czterystu lat, ale taka właśnie, moim skromnym, powinna być nasza naczelna idea - bierzemy tylko to co dobre, a masa dobra przecież nie jest, co by prolom nie stręczyły Światłe Autorytety.

Posłuchajcie sobie tego w wolnej chwili - ale nie przymuszając się, bo to szkodzi na percepcję z aprecjacją... Naprawdę warto!


triarius