piątek, stycznia 18, 2008

Międzynarodowe spotkanie w mlecznym barze

Jedną z nielicznych sympatycznych stron PRLu były bary mleczne. Dobrze że wróciły! Jako tego PRLu dziecię (ale nie w tym znaczeniu co byście chcieli, Michnik i Ska!) lubię sobie czasem wyskoczyć do takiego baru. Przypomina mi to młodość, a poza tym takie żarcie bywa fajne jako odmiana po tych wszystkich Chataubriandach i Strogonoffach, spłukiwanych powiedzmy St. Emillion Grand Cru rocznik - niech będzie 1980... Albo 1983, którym niektórzy zachwycają się jeszcze bardziej.

No to sobie godzinę temu wyskoczyłem do pobliskiego baru. Nie będę się rozwodził nad menu, ale grochówa była znakomita. Odbierając zaś placek po cygańsku na wynos (na który musiałem nico poczekać, ale chyba nie aż przepisowy kwadrans) ujrzałem, że obok mnie stoi młoda i dość sympatycznie wyglądająca para.

On był ubrany w coś, co jak sądzę, musi być niemiecką wojskową kurtką, tej tam ichniej miłującej pokój i przepadającej jak zwykle za Polakami współczesnej Abwehry czy innego Werhmachtu, z naszywkami na obu rękawach w kolorach niemieckiej flagi. (Bez swastyki jednak, jakiś widać inny model.) Krótko mówiąc facet miał na obu ramionach niemieckie flagi.

Zacząłem mu się uporczywie przyglądać, a że poza tym nic specjalnego nie robiłem, po chwili facet spytał mnie, czy coś mu się odczepiło. Na to ja, swoim słodkim i uprzejmym głosem... A głos mam naprawdę słodki, przynajmniej kiedy kiedy chcę być uprzejmy. Bo jak nie chcę, to jest mniej słodki, a w promieniu kilkuset metrów spadają z gałęzi drobne ptaszki.

No więc ja tym moim słodkim głosem... Dziewczynie od razu zamgliły się oczy i jakoś tak lekko przysiadła, a pierś jej zaczęła falować... Na licach zaś wystąpiły wypieki. Mniejsza jednak o nią, i tak chyba wsłuchując się w przecudny timbre, nie była w stanie pojąć treści słów.

Wracając do głównego wątku, to ja (tym swoim głosem) mówię, że: "Nie, to nie to. Po prostu się zastanawiam jak długo jeszcze będzie można chodzić z niemiecką flagą i nie dostać w jakimś ciemnym kącie po mordzie".

Parka coś tam do siebie zaszeptała, a ja odebrałem swój placek, pożegnałem się z tych placków i innych barowych smakołyków szafarką tym słodziej, że akurat przed chwilą zachowałem się jak gbur... Czy mi wstyd? Nie, ani trochę. Fakt, moja kindersztuba dostała leciutkiego prztyczka, ale w końcu nie kindersztuba jest ważna, gdy płoną lasy, prawda? Szczególnie że to niemieckie słowo w spolszczonej pisowni.

Nie po raz pierwszy poczułem się jak Kostek Biernacki, który jako bardzo jeszcze młody legionista, a do tego subtelny i idealistyczny intelektualista, otrzymał rozkaz powieszenia na gałęzi kilku dywersantów. Niezbyt się do tego gorliwie zabierał, aż mu Piłsudski powiedział te dość słynne (częściowo zresztą już chyba dzięki moim wysiłkom) słowa, cytuję: "A gówien to dla Polski wywozić nie łaska?" Do Kostka wyraźnie to trafiło, co miał zrobić to zrobił. Potem zaś było mu już chyba znacznie łatwiej. Co warto brać w podobnych okolicznościach pod uwagę.

W końcu zadanie tego mojego retorycznego pytania dość mile skądinąd wyglądającej, poza tymi flagami oczywiście, parce o ileż było sensowniejsze, niż bluzganie przewalającym się po Gdańsku, letnią szczególnie porą, wycieczkom dawnych ukochanych SS-manów i zastępowych Hitlerjugend, czego oni i tak przecież nie rozumieją, bo zbyt durni i zbyt gardzący ludzkim (?) otoczeniem... A nie będę przecież do nich nawijał w ich narzeczu, bo to by była woda na ich młyn. A więc, dopóki to się na słowach ma kończyć, naprawdę nie ma na tę zgraję sposobu. Ale pożyjemy, zobaczymy...

Wracając zaś z tego baru do domu zastanawiałem się ilu też ludzi miałoby ochotę pochodzić w polskiej mundurowej kurtce z dużymi i wyraźnymi polskimi flagami na każdym ramieniu... Po jakimkolwiek przedmieściu wielkiego portowego miasta, ciemnym już zimowym wieczorem. W Niemczech. Ile bym im musiał zapłacić, by to zrobili? Bez obstawy, za to z ukochaną dziewczyną przy boku?

Ale co tam w Niemczech! Niech by było i gdzie indziej. Powiedzmy w Szkocji... Gdzie narodowy bohater, Bonnie Prince Charlie był wnukiem (czy może pra, zawsze mi się to myli) Jana III Sobieskiego. Gdzie w czasie ostatniej wojny stacjonowali polscy lotnicy, marynarze... Szkocji, która nie prowadziła z nami, z tego co pamiętam, żadnej wojny.

Albo powiedzmy w... Belgii. Czy Francji. Czy w Irlandii. Czy... gdziekolwiek w "starej Europie". Już nie mówię o Rosji, nie można przesadzać. Gdzie zatem, że spytam, można spotkać młodych ludzi paradujących ciemną nocą po przedmieściach z polską flagą na rękawie? Poza Polską. Choć prawdę mówiąc, to i w Polsce takich młodych ludzi nie widać. Co innego flagi niemieckie oczywiście!

A jeśli nigdzie nikt z polską flagą nie chodzi, to jakim cudem akurat niemieckie flagi są u nas tak popularne? Jakim cudem nikt z tych co ją noszą się nie niepokoi, że wywoła nieprzyjemne skojarzenia? Jakim cudem nie niepokoi się, że dostanie w mordę, albo że dziewczyna usłyszy parę gorzkich słów? Czemu akurat w Polsce? I czemu ta flaga niemal zawsze jest akurat niemiecka?

triarius
---------------------------------------------------
Caeterum lewactwo delendum esse censeo.

Odnowiona prokuratura i trzech rannych (niestety lekko)

O dzienniku Stefana Kisielewskiego "Gazeta Wyborcza" napisała kiedyś, w samym tytule zresztą, "nudna ważna książka". I, co nieczęsto jej się zdarza, w połowie miała rację. W tej pierwszej oczywiście, bo Kisielewski akurat na tyle był bystry, by zyskiwać na dość żałosnych zabawach w ciuciubabkę z prlowską cenzurą, no i by się nadawać na Wielkiego Guru liberałów. Czyli w sumie niewiele.

Ale ja nie o Kisielewskim. Ten rzadki przebłysk bystrości cum prowdomówności u gazety, którą pieszczotliwe nazywam sobie "Głosem Szabesgoja", nasunął mi się w związku z wczorajszą "konferencją prasową" odnowionej prokuratury. Kto tego przedziwnego spektaklu nie widział, to albo całkiem nie ma nad czym płakać, widać ma politykę w nosie... albo też, jeśli pasjonują go mechanizmy władzy, ukryte sznurki, szeptem wypowiedziane półsłówka od których walą się lub powstają imperia... Wtedy naprawdę powinien głowę posypać popiołem i szukać, szukać, szukać z tej "konferencji" videonagrania.

Powie ktoś: "po co? te same tępe mordy, te same rozbiegane oczka, które oglądamy już od paru miesięcy". Fakt, wszystko to było w nie mniejszym natężeniu, niż w każdym wystąpieniu nowej władzy. Czy w każdym razie nowych frontmenów, bo dzisiaj prawdziwa władza aż tak się na widok plebsu już się nie wystawia. To nie czasy skrofułów, królewskich sądów pod rozłożystym dębem i starych koni ciągnących za sznur dzwonu by zwrócić uwagę na swe krzywdy!

Jeśli jednak miało się dość politycznego rozumu, by plwać na tę - paskudną zaiste - skorupę i zstąpić do głębi, czekała człowieka, a w każdym razie konesera politycznych mechanizmów, przesmakowita uczta. Władza mianowicie, w osobach tych tam prokuratorów, powiedziała dziennikarzom, i społeczeństwu - zarówno pośrednio, przez tych dziennikarzy, jak i bezpośrednio za pomocą telewizorów - ni mniej ni więcej tylko to...

"Mamy was głupe ćwole w dupie! Skoro byliście tak durni, albo tak słabi, co na jedno wychodzi, że wystarczy w co drugim zdaniu powiedzieć wam 'demokracja' byście przełknęli wszystko... Konstytucje Europejskie na przykład, pod nieco zmienioną nazwą... No to wiedzcie, że teraz nawet nie będziemy specjalnie udawać... Bo udawanie wymaga mimo wszystko pewnego wysiłku i zajmuje czas... Biurokracja może WSZYSTKO, a my teraz będziemy to wykorzystywać na całego... Wiemy bowiem że nikt nas nie jest w stanie skontrolować, jak i nikt nie próbuje nawet kontrolować tych tam brukselskich dobroczyńców ludzkości...

A więc wszystko co nam nie pasuje, a jakoś psim swędem trafi w tryby naszej Wielkiej Machiny, zostanie tam utrupione, przetrzymane aż do przedawnienia... Wszystko zaś, co mamy ochotę zrobić, nabierze pędu i, per fas et nefas, zostanie doprowadzone do pozytywnego - dla nas, bo przecież nie dla was, głupie ćwole - końca...

Nikt nas też nie śmie kontrolować, czy patrzeć nam na ręce, mamy bowiem odpowiednie przepisy, które dają się tak zinterpretować, że mówienie czegokolwiek o tym, co robimy, szkodzi naszej pracy, która przecież jest ważna, odpowiedzialna... No a poza tym to my interpretujemy przepisy i mamy sankcje, gdyby komuś zechciało się robić nam wbrew... A więc żadnych pytań, żadnych pretensji, że nie mówimy kogo obecnie mamy ochotę wsadzić do pierdla, na kogo szykujemy haki (co za brzydkie słowo, fuj!).

Powiemy wam kiedy wyrok będzie już praktycznie pewny, bo dowody będziemy mieli takie, iż niezawisły sąd nie będzie po prostu mógł inaczej... Czyj jest zresztą ten niezawisły sąd, wasz, głupie moherowe bydło, czy nasz?"

I tak to sobie szło dłuższy czas, ja podałem samą esencję, bo, jak na polityków... Sorry! Prokuratorów, przystało było tam tak na oko z 95% czystej H2O.

Czy to już wszystko? Nie! Była bowiem jeszcze część artystyczna. Jak przystało na dobre bolszewickie wzory przeniesione żywcem do nowej, jeszcze bardziej przecież medialnej, epoki. I ta część artystyczna miała rolę nie mniejszą od samego expose... Mistrzostwo po prostu! Samego pronuntiamiento by się żadna latynoska junta nie powstydziła, a tutaj jeszcze część artystyczna, równie ważna...

Część artystyczna była próbką tego, co otrzymają dziennikarze, gdyby się mimo ostrzeżeń zaczęli dopytywać o to, co też Odnowiona Prokuratura robi. Było to ględzenie na trzy głosy, chyba z godzinne co najmniej, tak nudne i pozbawione treści, że nie tylko mało kto mógł przy tym wytrwać - i to chyba tylko jeśli przespał w całości poprzednie 72 godziny - ale przede wszystkim, żadna gazeta, nawet Głos Szabesgoja, nic takiego by nie mogła swoim czytelnikom (jak durnymi szabesgojami by nie byli) zaserwować.

Ale panowie odnowieni prokuratorzy serwowali to bez żenady i nawet im powieka nie drgnęła. Stacje, które to nadawały, a nadawały co najmniej dwie - WSI24 i państwowa telewizja - z rozpaczy wpuściły na wizję wiadomość o tym, że na Heathrow samolot wyjechał z pasa i było trzech lekko rannych. I ją tam bez przerwy międliły, no bo co miał biedactwa robić?

Przez czas tej obłędnej "konferencji prasowej" z pewnością w każdym rodzimym powiecie było więcej, i ciężej, nowych lekko rannych... Ale to oczywiście się nie nadawało, bo trzeba był mieć coś efektownego na wizję i dla zajęcia uwagi słuchaczy podczas upiornej prelekcji o aktualnych poczynaniach prokuratury (odnowionej).

Szkoda że tylko lekko ranni i jedynie trzej, tsunami byłoby znacznie lepsze, ale jak się nie ma co się lubi... Jak to w mediach - ciężki chleb! I pomyśleć że ten czy inny moher zazdrości red. Lisowi! Albo Wołkowi czy Wróblowi... A to przecież nasi "bracia mniejsi", jak ich nazywał Św. Franciszek. Czy to po chrześcijańsku?!

Mniejsza już o takie drobiażdżki jak to, że nowy styl pracy prokuratury - i zarazem nowy, z podniesioną przyłbicą, śladem Urbana Jerzego, plujący moherom w twarz styl informowania społeczeństwa o ważnych sprawach - został pozytywnie skontrastowany ze stylem byłego ministra Ziobry, który to durne moherowe społeczeństwo informował o wszystkim... Jakby był jakimś nawiedzonym liberałem, co to wierzy, że swobodny obieg informacji to podstawa. Ale to naprawdę tylko drobiażdżki.

No a zakończenie? Zakończenie było takie, że ta "konferencja" jakoś się tak dziwnie rozpłynęła, a raczej przeszła bezszwowo w opłakiwanie tego tam samolotu na Heathrow i tych tam trzech lekko rannych. (A może to ja zasnąłem?)

Żadnych dziennikarskich pytań w każdym razie nie było. I wcale się nie dziwię, prokuratura (odnowiona) pokazała już na co ją stać i czym grozi jakiekolwiek pytanie. Następnego godzinnego wykładu o takim natężeniu bełkotu, wodolejstwa i nudy żaden dziennikarz, o słuchaczach telewizyjnych już nie mówiąc, nie byłby już w stanie przetrzymać - nie tylko zachowując przytomność, ale po prostu życie.

I tym pozytywnym akcentem, w oczekiwaniu na dalsze cuda pełowskiego rządu... A raczej tych smętnych pacynek, którym w dupie trzymają łapki ci, co je tam trzymają... Kończę. Jeszcze tylko niech mi będzie pozwolone zakrzyknąć: Niech żyje Odnowiona Prokuratura! Niech żyje PełO! Niech żyje nowy styl medialnej europejskiej demokracji!

triarius

---------------------------------------------------
Caeterum lewactwo delendum esse censeo.