Żyzne, ach!, równiny... Krajobrazy pełne płaczących (i nie bez powodu!) wierzb i pastuszków z fujarkami... (O sorry! To przecież k*winięta czekające na następne szczerozłote Pędolino!) Aż się prosi, żeby co sto kroków postawić pomnik - to Frycek zasłuchany w granie świerszczy, to jakiś nieszczęśnik nabity na rożen, to goła baba z uniesionym tasakiem... Lud dowcipny, nad wyraz rozgarnięty i mordziasty. W ziemi - skarby nieprzebrane! Minerały i to, co ukradkiem zdołał zakopać król Popiel zanim go zjadły gryzonie. (No i te nasze gryzonie! Takich jak nasze nie ma nikt! Żeby faceta z koroną berłem do szczętu skonsumować...) Cudowne miejsce, Raj po prostu na ziemi! Czy aby jednak jakiejś drobnej rzeczy nie brakuje, żeby wszystko się domknęło i szczęśliwość tej rozkosznej krainy stała się wprost nieziemska?
Powiem brutalne, wybaczcie (moi niezliczeni Czytelnicy)! Moim skromnym to by wszystko może i dawało przecudny wynik, wszyscy, których los tutaj umieścił, być może byliby niewyobrażalnie szczęśliwi, lew z barankiem, muszka owocówka z wróbelkiem... Tylko że (miałem być brutalny, przykro mi!) to by wymagało potężnej armii. Armii w sensie: piechota, czołgi, konnica, saperzy, lotnictwo... (Przepraszam wszystkich pominiętych!) Wraz z niezbędnymi dodatkami, jak Doktryna Wojenna, mająca (cywilną?) odwagę choćby wymienić z imienia wszystkich potencjalnych agresorów, choćby byli ukochanymi sąsiadami... A to przecież dopiero skromny początek drogi do Raju!
Aby ułatwić prace nad takim systemem obrony i taką doktryną, przyjrzałem się faktom, historii i czemu tam jeszcze, i oto prezentuję wam niezliczeni Czytelnicy, i mojemu krajowi, Doktrynę Wojenną najpotężniejszego kraju na ziemi, a w każdym razie Zachodniej Cywilizacji. Jako źródło inspiracji i przykład, że można, Oto ona - w kilku słowach, żadne tam opasłe tomiszcza, jak zaleca K*win:
Każdego wroga, realnego czy potencjalnego, przekupić gumą do żucia i biletem na film Disneya.
I to jest to! Więcej nic nie trzeba. I do tego jest Aneks, gdzie stoi napisane poniższe:
Niezliczone naukowe badania dowodzą, że szczególnie dobrze sprawdza się "Pocahontas". Może dlatego, iż mamy tam ujętą przystępnej formie apologię kolaboracji, z dawaniem nowym panom d..., także dosłownie, jako najlepszym, co może takiego dzikusa w jego nędznym żywocie spotkać. Jeśli dzikus nie da się przekupić, natychmiast zmieniamy narrację i cele podjętej lata temu operacji - nigdy nie zamierzaliśmy dzikusów podbi... wyzwalać! Byliśmy tam przecież tylko po to, by kręcić duszieszczipatielnyje reportaże, jak to kobiety cierpią bez politpoprawności i "Pocahontas"! (Nie mówiąc już o cierpieniach ich LGBT, no ale ci cierpią zawsze, wszędzie, i cierpieć będą dopóki odmowa na umówienie się z takim na randkę nie będzie karana więzieniem.)
Dokładnie przeczytać, zrozumieć, a potem tylko zmienić co trzeba - gumę na bigos lub pierogi, "Pocahcntas" na "Noce i dnie"... I mamy Doktrynę Wojenną jak ta lala! Albo na którąś z fabularyzowanych biografii Frycka zmienić. I Polska kwitnie, a ludziom żyje się dostatnio. W Japonii, Irlandii i gdzie tam jeszcze zaczną obiecywać prolom "Drugą Polskę", a z Izraela przyjeżdżają do nas na gastarbajterów. Wyobrażacie sobie naszą, polską, wtedy, jakże słuszną, dumę?
Proste genialne rozwiązania są zawsze najprostsze. I najgenialniejsze.
triarius
P.S. 1 Bez kompleksów proszę! Polak to nie "dzikus" - my mamy Frycka!
P.S. 2 A teraz wychodzimy pojedynczo i proszę uważać na drony!
triarius
P.S. 1 Bez kompleksów proszę! Polak to nie "dzikus" - my mamy Frycka!
P.S. 2 A teraz wychodzimy pojedynczo i proszę uważać na drony!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz