O gotowaniu żaby i innych przejawach żabiej prawicowości

Czyta się czasem w blogowych błyskotliwostkach o "gotowaniu żaby", choć oczywiście nigdy w jakimś głębszym, sensownym zastosowaniu, no bo tradycja "najweselszego baraczku" wiecznie żywa, to jest to co nas kształtuje, co nas przecież właśnie czyni Polakami (ach!), JP2 był największym takim w historii (podwójne ach!), zaś (i któż by śmiał wątpić?) Ziemkiewicze, Ogórki i poetycka twórczość Wolskiego to nasza Najświętsza (ach!) Narodowa Tradycja...

A jednak ta żaba to całkiem ciekawy i istotny temat, który właśnie chciałem poruszyć w sposób, na odmianę, sensowny i żeby coś z tego wynikało. No więc - dlaczego ta żaba spokojnie, a nawet, jak się wydaje, nieraz radośnie, daje się gotować, zamiast powiedzieć, grzecznie ale stanowczo: "Bardzo przepraszam, ale robi się nieprzyjemnie i ja stąd, daruje szanowne towarzystwo, wybywam!"? Istotna, prawda, sprawa i jakże treścią nabrzmiała, a nawet (mówiąc językiem średniego Gierka) nabolała.

Otóż ta żaba, tak mnie nagle oświeciło po wysłuchaniu dwudziestej trzeciej powtórki dzisiejszego genialnego przemówienia Naszego Premiera do Brukselskiej Lewizny, zajęta jest właśnie wtedy przeżuwaniem jakiegoś takiego genialnego przemówienia sprzed paru dni, albo sprzed paru godzin! Ew. ostatniego dowcipu któregoś z naszych licznych "na prawicy" Ziemkiewiczów. I myśli ta żaba, marszcząc czoło, jak przeniknąć lotność takiego dowcipu, albo tego przemówienia. A jeśli przeniknie, no to się cieszy. Jakże ona się cieszy!

Jakże ona, powtarzam, się cieszy, ta żaba! I jakie to, prawda, pra-wi-co-we - tak dziarsko i błyskotlwie przekonywać lewiznę, albo choćby i leminga. (To nie jest to samo, ale przekonywanie słowne ma dokładnie ten sam skutek w obu tych przypadkach, tak samo bowiem mają oba te gatunki stworzeń w dupie genialne przemówienia i błyskotliwe dowcipy, a także takie, które tak cieszą naszą prawicową telewizyjną publikę.)

No a co dopiero, jak zaczniemy tę lewiznę tym wyostrzonym jak nie-wiem-co dowcipem "przygważdżać"! Słowem gładkiem przygważdżać of course, żadne tam ściąganie im majtek czy aspołeczne rękoczyny. Fuj, co za paskudna myśl w ogóle! Lewiznę, albo i leminga - żadna to w tym akurat przypadku różnica (choć to nie są te same stworzenia, interaktywnie albo za forsę mogę to przystępnie wyjaśnić) dowcipasem (który przeważnie taki jest, że módlmy się, co z pewnością jest prawicowe, nawet pod Franciszkiem, żeby nie spadł nam na stopę, bo będziemy niepełnosprawną kaleką)...

Ale co tam "przygważdżać"! Potrafimy lepiej, zgoda? "Nokautować" - to jest po właśnie to, co czyni w naszym imieniu z lewizną taki prawicowy, że aż chce się płakać, dowcipniś! Że lewiźnie absolutnie to w niczym nie przeszkadza? Że po lewiźnie (i po lemingu też, choć to nie są te same stworzenia, o czym może kiedyś) spływa to jak woda w dobrze wyregulowanej spłuczce? Więcej! Że lewiznę to cholernie cieszy, że my (ja akurat nie, ale niestety to są ci moi, pożal się Boże, "sojusznicy", "prawica", psia mać!) tak się dobrze przy tym GOTOWANIU... MY ŻABY...

Że tak się cholernie dobrze bawimy, że tak ana-sobie-w-głowach-lizujemy pracowicie te genialne przemówienia różnych panów Morawieckich, kiedy oni nam stale po troszku, choć wcale nie aż tak wolno, podkręcają gaz i generują ciepełko. Ale na tym przecież polega - prawda? - prawicowość, żeby się dobrze bawić do samego końca, a temperaturą kto by się w ogóle przejmował. To polskość sama w sobie przecież. I prawicowość. Ta nasza własna, nie do podrobienia przez nikogo innego, ta nastojaszcza.

triarius

P.S. W godzinę po napisaniu tego uświadomiłem sobie ze wstydem, że to wszystko można było wyrazić w dwóch zdaniach (plus ew. obrazek): Żaba daje się ugotować i zdycha, bo cały czas, do końca, jest przekonana, że WYGRYWA! Tu dowcipasik, tam genialne przemówienie... I jedziemy! Prosto do wymarzonej prawicowej utopii, (Żabiej oczywiściek, bo o żabach przecież mówimy.)

 (I to akurat nie jest krytyka Premiera - PiS nie miał wyjścia i musiał się ustawić jako partia w sumie kochająca Unię, choć próbująca ją też poprawić. No i jest wciąż naszą jedyną stopą w drzwiach realnej polityki, to też fakt. Smutny, ale fakt. Jednak co innego, hipotetyczna niestety, prawdziwa prawica, prawda? Oczywiście nie mówię o "rynkowej" i innych tego typu agenturalno-psychiatrycznych pierdołach, ale PiS to jednak góra centroprawica.)