Koniec teatrzyku dla gawiedzi, to zawsze kiedyś się kończy...

Nasi Umiłowani, na ile moje długie życie w tenkraju i w postpolityce pozwala wyrokować, liczyli że wszystko czego ktokolwiek będzie od nich wymagał, to ckliwe bajdy dla "patriotycznej" gawiedzi, z butnym pobrzękiwaniem szabelką, niezmiennie kończonym cmokaniem w przepisane zady - czy to Merkeli, czy powiedzmy kornika drukarza. Cmokanie oczywiście nie ich prywatne, tylko w imieniu nas wszystkich i po prostu Polski.

Można by to jeszcze rozwijać, np. przytaczając znaną przypowiastkę o pastuszku zabijającym nudę straszeniem osób trzecich rzekomym nadejściem wilka... Trzeba by to tylko nieco uogólnić, znaną tygrysiczną metodą. Trudne? Po prostu z tamtej przypowiastki wynika, że jałowe rzucanie poważnych słów na przysłowiowy wiatr w końcu potrafi się zemścić, i tutaj też właśnie to mamy.

PiS wmanewrował się właśnie do narożnika, same słowa już nie załatwią sprawy - mamy autentyczny konflikt, przegrany zapłaci ogromną cenę, a szansę na to, że obie strony lojalnie i uczciwie postarają się o  uniknięcie czołowego zderzenia, z niezbędnym odwróceniam uwagi gawiedzi - tenkrajowej "patriotycznej" i "europejskiej" wręcz przeciwnie - jakąś doraźną głupotą w rodzaju fali V strasznej bezobjawowej "pandemii", postrzegam jako nikłą.

Sytuacja przepięknie gambitowa, dokładnie taka, jak lubię! Może wy ludzie lubicie mecze, gdy obie strony mają dokładnie te same silne  strony, jak i (takie jest życie!) te mniej silne, tylko jedna okaże się o 2% lepsza, więc w końcu wygra. To jednak dla obserwatora najnudniejsza z możliwych sytuacja (chyba że chcę się np. podpatrzeć coś w technice tych panów, co jest jednak specjalną okolicznością). 

Ja lubię takie walki, gdzie np. cholernie prymitywny bokser o piekielnym ciosie regaci się z gościem, co by muchy nie skrzywdził, choćby się ogromnie starał, ale za to o cudownej technice. Albo jak jedna drużyna mogłaby stopami wiązać sobie buty, piłka ich po prostu uwielbia itd., ale tylko ta druga będzie miała kondycję, by się do końca meczu w ogóle poruszać, do tego cwanie pracuje łokciami, a sędzia im sprzyja. (OK, to ostatnie nie jest fajne, zbyt przypomina Unię, ale emocji dodaje, że hej!)

Jeśli jeszcze jakiś poczciwy kretyn, albo ktoś wydarzenia śledzący tylko za moim pośrednictwem, nie wie o czym to wszystko, to mówię, że oczywiście o "wyższości Prawa Unijnego (ach!) nad Prawem Krajowym (też ach! ale mniejsze)" i/lub odwrotnie. PiS Morawieckiego wmanewrował się do narożnika, a to ciągłymi tchóżliwymi ustępstwami, poprzedzanymi za każdym razem takim bojowym tańcem, co się chyba nazywa "haka" - wiecie, nowozelandzkie rugby z wywalaniem jęzorów...

Jeśli PiS się by teraz cofnął, Unia nie da mu obiecanych miliardów i będzie po PiSie, nie mówiąc już o Morawieckim. Ci podpadli już dość, by nie zostać przykładnie ukarani, zresztą nigdy nie byli kochani, choć w sumie tylko "patriotyczna" retoryka mogła się tamtej biurokracji nie podobać. Polskę zaś czeka po prostu ekonomiczna katastrofa i nikt nie będzie już miał wątpliwości, kto ją nam zafundował.

Jedyną szansą PiSu - i tym razem, powiem to wyraźnie, także Polski (choć wciąż po prostu nie wierzę, by ci ludzie nie zachowali się w końcu zgodnie ze swoją naturą, czyli jak tchórze, konformiści i pajace) - jest rozkręcenie buntu ze strony wielu państw (ich biurokracji, "demokratycznych" władz, a także "opinii publicznej") przeciw od lat potulnie akceptowanym, a ewidentnie i jaskrawo bezprawnym działaniom Unii. Chodzi oczywiście o pozatraktatowe rozszerzanie własnych (mglistych zresztą z założenia) uprawnień, w imię "zgodności z europejskimi wartościami".

Mamy najklasyczniejszy bunt na morzu i albo bardzo istotna część załogi szybko się przyłączy, co oznacza kapitana i paru innych co najmniej w szalupie z zapasami na tydzień, albo się nie przyłączy, co dla buntowników oznacza przeciągnięcie pod kilem, a co najmniej zawiśnięcie na rei. Nie wygląda to przesadnie optymistycznie - dla Polski znaczy, bo los PiSu jako takiego jest mi od dwóch lat obojętny - ale chociaż dzieje się coś na serio, a nie tylko postpolityczny teatrzyk dla pogardzanego prola, kłamliwa propaganda, śmierdzące fałszem ckliwe obchody i diskopolo. Czegóż zaś więcej mógłby oczekiwać prol w tych podłych czasach, na tym wyraźnie mało od Boga ukochanym kawałku ziemi?

triarius

P.S. A swoją stroną obie strony trąbią, jak to prawie wszyscy Polacy uwielbiają Unię, ale nie wiem kiedy ostatni raz ktokolwiek raczył to sprawdzić, choćby tylko przy pomocy tych podatnych na manipulacje typowych metod. Po prostu obaj zapaśnicy nie mają odwagi, bo co najmniej byłoby znacznie słabiej, niż w oficjalnie głoszonych danych. Jeszcze by "suweren" zaczął czegoś się dopraszać, po co to komu? Choć wciąż z pewnością ojrolemingoza ma liczbową przewagę.